Litli Bergþór - 01.06.2007, Qupperneq 17

„Það var erfitt. Aldrei stans á ferjunni. Við vorum búin
að byggja nokkuð góðan bæ, en hann var kaldur. Það
vantaði torfveggina utan á hann til þess að halda
kuldanum frá. Ferjustaðurinn er þá orðin mikil kvöð, já
þá fyrst var hann orðinn það. Aður var ferjað miklu
meira suður í Sporði sem kallað var (á vatnamótum
Tungufljóts og Hvítár). Hverfismenn áttu þar bát og
fóru þar yfir.
Og áður var aðalferjan yfir Tungufljót frá
Reykjavöllum“.
Eitt það versta fannst mér þó sandburðurinn í Fljótinu,
það sem var kannski fært í dag var jafnvel ófært á
morgun vegna sandeyra og maður varð oft að draga
bátinn langar leiðir fyrir eyrarnar og jafnvel yfir þær.
Það held ég að hafi nú farið verst með heilsuna mína“.
Og svo kemur síminn hingað. Krókur er fyrsti bærinn í
Eystri-Tungunni sem fær síma.
Varð ekki mikil aukning á gestakomu til ykkar vegna
símans?
„Jú það kom fyrir að hingað kom fólk ofan frá
Bergstöðum og Drumboddsstöðum í síma og svo úr
Hverfinu. Ekki fannst mér gestakoman aukast að ráði
við símann, því hér var aldrei gestalaust af
nágrönnum“.
Sumardvalargestir og vinnufólk
Svo minnist ég þess að hér voru oft margir
sumardvalargestir og sumir bjuggu í tjöldum. Sá þetta
fólk um sig sjálft?
„Ekki var það nú nema þá að sumu leyti. Ég var oft
með þetta fólk í stofunni hjá okkur og það var stundum
svo að heimilisfólkið komst varla fyrir. Þá var ég með
flatsæng fyrir það uppi á lofti“.
Voru þið Egill með mörg vinnuhjú hjá ykkur eftir að
þið fóruð að búa?
„Nei, þau voru nú ekki mörg. Stúlka var hér hjá okkur í
um tvö ár sem hét Ólöf Guðný og var kölluð Lóa. Svo
var hann Guðmundur heitinn Helgason, sem lengi var á
Galtalæk, hjá okkur í eitt ár. Síðan kom til okkar
unglings piltur Erlendur Guðmundsson, Elli, hann mun
Ferjukonan. Dísa leggur frá vesturbakka Tungufljóts, líklega sumarið 1929.
Var einhver einn árstími örðum verri varðandi ferjuna?
„Veturinn var náttúrlega vestur þegar ísskrið var. Það
var á stundum óferjandi þótt verið væri að því. Og svo
voru tafirnar um heyskapartímann afskaplega þreytandi
á köflum.
hafa verið hér í fimm ár. Hún Þórunn, Tóta, kom til
okkar frá Reykjavík og var hjá okkur í mörg ár. Hún
hafði nú blað upp á það blessunin að hún mætti ekki
vinna, en það var nú ekkert nefnt þegar verið var að
koma henni fyrir hér“.
17 Litli Bergþór