Litli Bergþór - 01.12.2008, Qupperneq 11
síðustu vikuna í maí. Tengdamamma sá um smiðina
en við vorum búin að vera allan maímánuð að vesenast
hérna í grunninum, koma upp sökkli og steypa plötu,
það var erfitt að finna frostlausan dag allan maímánuð
til að steypa, það var óskaplega kalt og í lok maí var
ekki ennþá kominn einn einasti litur á gróður. Við byrj-
uðum okkar sambúð þetta vor í sumarþústað sem var
héma fyrir ofan, hann var óeinangraður og það var ekki
rennandi vatn eða neitt í honum. Um haustið fóram
við svo inn til tengdaforeldra minna og vorum þar fram
að jólum en þá gátum við flutt inn í nýja húsið okkar.
Þannig að það verða 30 ár næsta vor frá því að ég flutti
hingað í Hrosshaga. Síðan hef ég búið í þessu sama
húsi, safnað drasli og stækkað húsið.
Búið
Gunni var byrjaður að búa félagsbúi með foreldrum
sínum árið 1974 og ég gekk bara inn í það. Foreldrar
hans heita Fríða Gísladóttir og Sverrir Gunnarsson og
eru yndislegir tengdaforeldrar. Ég er svo lánsöm að ég
fæddist inn í góða og samheldna fölskyldu og giftist
inn í aðra en þetta eru hvorttveggja forréttindi. Tengda-
foreldrar mínir hættu síðan búskap haustið 1984. Það
gerðist allt í sömu vikunni; að þau fluttu að Akri í
Laugarási, Maggý (Margrét, systir Gunnars) og Helgi,
maðurinn hennar, komu hingað í staðinn og gengu
inn í félagsbúið með okkur og við Gunni eignuðumst
barn, allt á fimm dögum. Fríða og Sverrir byggðu
upphaflega garðyrkjustöðina á Akri árið 1970 og ráku
hana þangað til 1978 að Maggý og Helgi byrjuðu sinn
búskap þar. Fríða og Sverrir bjuggu á Akri í tvö ár og
fluttu þá aftur hingað. Þau eru núna á Ási í Hveragerði.
Við þjuggum í félagi við Maggý og Helga í 16 ár
eða til ársins 2000. Þá var orðið erfitt að framfleyta
tveimur fjölskyldum af búinu og þau vildu fara að
breyta til. Helgi er lærður rafvirki og Maggý er
garðyrkjufræðingur og þau gátu bæði fengið vinnu við
sitt fag þéma þannig að það varð úr að við Gunni keypt-
um þau út úr þúskapnum. Það blasti líka alt eins við
okkur Gunna eins og þeim hvort við ættum að hætta
á þessum tíma, en þetta varð úr og við höfum búið ein
síðan. Félagsbú byggir náttúrlega á mikilli samvinnu
og ég segi alltaf að þetta sé eins og að vera í öðru
hjónabandi, það þurfa sömu hlutir að vera í lagi. Við
Helgi fóram stundum saman á hestbak og ef við vorum
einhversstaðar þar sem við þurftum að kynna hvort ann-
að fyrir fólki þá vorum við „sambýlisfólk“. „Þetta er
sambýliskona mín“ sagði Helgi stundum
Við fórum fljótlega í að breyta í fjósinu til þess að
bæta vinnuaðstöðuna. Áður vorum við t.d. yfirleitt
þrjú í mjöltum en gátum verið tvö ef á þurfti að halda
en við breyttum aðstöðunni þannig að það varð mjög
einfalt að vera bara tvö og hægt er að vera einn ef þörf
er á því. Ég var ekki spennt fyrir því að fara að hafa
vinnufólk sem þarf að búa á heimilinu, ég var eiginlega
búin að fá alveg nóg af því og get ekki hugsað mér að
fara aftur í það. Við erum með svona 40 til 50 kýr eða
220 þúsund lítra kvóta. Áður voram við líka með naut
en erum hætt því.
Skógræktin
Við höfum verið að rækta svolítinn skóg hérna, erum
búin að planta í 70 hektara á síðustu 19 árum, skógrækt-
in í Hrosshaga verður því 20 ára næsta vor. Skóginum
var aðallega plantað meðan við bjuggum með Maggý
og Helga. Við höfum mjög litlu plantað seinni árin,
oftast 1-3 þúsund plöntum, og í rauninni haft alltof
Við vegamælingar
lítinn tíma til að sinna skóginum. Það þyrfti að fara að
fella dálítið af ösp af því það eru raðir alltaf til skiptis
af ösp og greni og ef aspirnar eru með miklum hliðar-
greinum þá eru þær orðnar of nálægt greninu. Öspin
var hugsuð sem skjól, grenið sem framtíðarplanta sem
gefi af sér eftir hundrað ár þannig að það eru alveg 80
til 90 ár í að það fari að koma einhver alvöru hagnaður
af skóginum. Ætli það þurfi ekki einhverjir aðrir en
við að hafa áhyggjur af því. Það er mikil vinna við að
grisja öspina og ekki víst að það sé mikill markaður
fyrir afurðir af henni. Ég held að það væri sniðugast
hjá mér að fara að byggja gufubað og selja aðgang í
það, öspin er víst góð í að klæða gufuböð að innan.
Barnalánið
Við Gunni gátum ekki eignast börn til að byrja með.
Við sóttum þess vegna um hjá Félagsmálastofnun
Reykjavrkur að fá að taka að okkur fósturböm. Það
liðu níu mánuðir og þá var hringt í okkur og við spurð
hvort við vildum taka að okkur litla stelpu. Við mátt-
um hugsa okkur um til næsta dags sem var föstudagur.
Við vildum taka barnið, fórum síðan í viðtal á mánu-
deginum suður í Reykjavík og á þriðjudeginum var
komið með hana, lítinn pakka í burðarrúmi. Þannig að
það liðu fimm dagar frá því að við vissum að hún væri
til, þangað til að hún var komin til okkar, annsi stutt
meðganga það! Þetta var Henrietta Ósk sem er fædd
í október 1984 og var tæplega tveggja mánaða gömul
þegar hún kom til okkar. Við vorum svo ekkert endi-
lega að hugsa um að taka fleiri börn en rúmum tveim
árum seinna hafði Ása Ottesen sem þá sá um þessi
fósturmál hjá Félagsmálstofnun Reykjavíkur samband
við okkur og spurði hvort við vildum taka annað barn
I þetta skipti var um lítinn strák að ræða. Það var
Jón Ágúst sem þá var orðinn eins og hálfs árs gamall.
Ósk var rúmlega tveggja ára þegar þetta var en það eru
bara rúmlega tíu mánuðir á milli þeirra. í þetta skiptið
tók ferlið heldur lengri tíma, ég var í viku í Reykjavík
að kynnast honum, hann var náttúrlega orðinn þetta
eldri og þurfti meiri aðlögun. Hann var búinn að vera
í hálft ár inni á stofnun og vantaði tilfinnanlega að fá
einhverja festu í lífið.
Þetta var mikil innrás á prinsessuna á bænum, hann
var strax frekur á okkur og það kom iðulega fyrir
þennan fyrsta vetur að þau héngu sitt í hvoru lærinu á
mér og slógust og hann beit og var mjög harðskeyttur.
Hann var að berjast fyrir sinni stöðu og hún að verja
---------------------------------- 11 Litli Bergþór