Litli Bergþór - 01.12.2008, Page 25

hefði lesið. En ekki hefði sjerfallið allar sögurnar hans
vel í geð.
Sigurður Guðnason: Kvaðst telja víst að efþessi
spurning hefði komiðfyrir nokkrum árum, hefði Jón
Trausti verið tekinn langtfram yfir Einar. En nú vœri
Einar að ryðja Jóni Trausta burtu. Hann hlakkaði
aldrei eins mikið til að lesa sögur Trausta eins og
Einars.
Ingvar fíuðmundsson: Kvaðst samþ. því, að að fyrir
nokkru hefði það verið svo, að allur almenningur hefði
beðið með meiri óþreyju eftir sögum Jóns Trausta en
Einars. Gæti einnig vel tekið undir það, aðfyrri sögur
Trausta vœru bestar. En hann vœri oft grófur í rithœtti,
en hann vœri ekki þar ekki einn um hituna. Mörgfleiri
skáld ættu sammerkt honum í því, og jafnvel Einar
Hjörleifsson. Þetta kæmist nú meira upp í vana að einu
skáldinu væri sungið meira lofen hinu, tœki það oft
hver eftrir öðrum, en án þess að gera sjer verul. Ijósa
grein fyrir hver vœri í raun og veru bestur, enda væri
oft erfitt að greina þar á milli þegar alt kæmi til alls.
Sjerfindist t. d. sumar sögur E. H. alls ekki þess verðar
að þeim væri gaumur gefinn. “
Guðríður Þórarinsdóttir: Segist ekki skilja að
sumir gætu þagað, „sem væntþœtti um E. H. Sjerfind-
ist svo mikill munur þeirra Einars og Trausta að vart
vœru þeir saman berandi. Allar sögur Einars miðuðu
að því aðfegra og göfga hugsunarháttinn, um önnur en
góð áhrifgœti ekki verið að tala við það að lesa sögur
hans. Þar sem þetta væri oft þveröfugt með sögur Jóns
Trausta. Sjerfindist því enginn þurfa að vera þar í
vafa hvor þessara tveggja væri meira og betra skáld.
Fleiri tóku eigi til máls. “
Hlutafjárkaup
A fundi í nóvember 1915 lá mál fyrir fundinum, sem
hefur yfirskriftina: „ Um möguleg kaup
Ungmennafjelagsins á hlut í Eimskipafjelagi íslands".
Framsögumaður er Þórður Þórðarson í Múla. Frá
umræðunni segir í fundargerð: „Hann áleit að þar sem
félagið ætti nú nokkurn sjóð, þá myndi það geta tekið
einn hlut í Eimskipafélagi Isl. Kvaðst hann hugsa það
ekki ofseint æskilegt að það yrði gert.
Þorsteinn Þórarinsson: Kvað það að vísu satt að
fjelagið ætti nokkuð í sjóði, en þó vœri efnahagurinn
ekki betri en það, að engin leið vœri að kaupa nema
einn 25 kr. hlut, og sjerfindist tæpl. leggjandi upp með
svolítið - I framtíðinni yrðiýjel. fyrst og fremst að
liugsa sjerfyrir samkomuhúsi, jafnskjótt og efni leyfðu.
Þessvegna findist sjer ekki mega eyða afsjóðnum til
annara fyrirtœkja, enda þó að þetta hefði verið ágœtt ef
efnahagur fjelagsins hefði leyft það.
Sigurður Guðnason tók í sama streng. Ýmis útgjöld
vœru óumflýjanleg og myndi þá sjóðurinn lítið vaxa ef
ekkert bœttist annað en árstillög.
Úr sjóðnum hefði einnig verið varið dálitlu til bóka-
kaupa. Hugmyndin hefði líka alltaf verið sú, að þegar
samkomuhús yrði byggt í sveitinni, legði
Ungmennafjelagið fje í það.
Fleiri tóku eigi til máls.
Kom þáfram tillaga frá framsögumanni þess efnis,
hvort fúndurinn vildi ekki samþykkja að kaupa hlut í
Eimskipafélagi Islands. - Tillagan var feld. “
Á fundi rúmu ári síðar er þetta mál tekið upp aftur
og nefnt: „Hlutakaup íEimskipafjelagi Islands.“
Framsögumaður er Jóhannes Kárason. „Kvað alla
verða að leggjast á eitt að bœta Goðafoss.
Ungmennafél. yrði að gera sitt til þess. Lagði til aðfje-
lagið tæki hlut í Eimskipafélagi Islands. Ekki frá-
gangssök að taka lán að einhverju leyti.
Þorsteinn Sigurðsson var meðmœltur þessu máli,
bjóst þó við að það gœti það eigi affjelagssjóði.
Þórður Kárason: Kvað gott að fjelagið gœti tekið
hlut af sínufje, en var algerlega á móti að það tœki lán
til þess.
Þorsteinn Sigurðsson: Færði sönnur á að engin
hætta stafaði af þvífyrir fjelagið að taka lán til þessa.
Þetta vœri þjóðþrifamál, nauðsynlegt að styrkja það.
Vextirnir afhlutnum kœmi upp í rentunni, en það sem
fjelagið borgaði afláninu, vœri það að leggja sama sem
ífasteign. Oskaði eftir að menn segðu álit sitt um þetta.
Sigurður Guðnason: Varla hœgt að taka hlut af
fjelagssjóð. Taldi engan blett áfjelaginu þó að það
tœki lán til þessa. Lánið mœtti borga áfáum árum.
Minni hlut en 100 kr. mœtti það eigi taka.
Þorsteinn Þórarinsson: Kvaðst vita, að sjóðurinn
væri svo lítill, að eigi væri hœgt að borga út hlut úr
honum. Sjer vœri svona um og ó að taka lán til þess.
Kvaðst þó eigi myndi greiða atkv. á móti. Eigi mætti
hluturinn vera minni en 100 krónur.
Þórður Kárason: Lagði eindregið á móti lántöku.
Guðni Þórarinsson: Tók einnig í sama streng.
Þorsteinn Sigurðsson tók þá til máls í 3ja sinn.
Guðm. Guðnason: Heldur á móti lántöku að öllu
leyti. Ekki víst að hlutabrjefið haldist í nafnverði. Taldi
líka lítinn sóma fyrir fjelagið að eiga hlut af annarafje.
Sigþrúður Guðnadóttir: 100 kr. hlutur svo lítill að
um liann munaði ekkert. Hluturinn mœtti eigi vera
minni en 200 kr.
Svolátandi tillaga frá formanni: „Fundurinn samþ.
að fjelagið taki 100 kr. hlut í Eimskipafjelagi Islands og
taki lán til þess. “
Tillagan samþ. með 22 atkv. gegn 5. “
Arin á eftir er er í eignum: „Hlutabrjef í Eimsk.fjel.
ísl. Kr. 100,oo og ískuldum: „Sjálfskuldarábyrgðarlán
kr. 100,oo.“.
Skcmmtisamkomur
Fyrsta skemmtunin, sem greint er frá á árum þeim er
hér er sagt frá er í ársbyrjun 1916. Frá henni segir á
þessa leið í bókun Þorsteins Sigurðssonar:
„Almenna skemtun
hjelt U. M. F. Biskupstungna 2.jan. 1916 að
Torfastöum. Formaður fjelagsins setti samkomuna kl. 8
síðdegis. Fólk skemmti sjer við það, sem hjer segir:
1. Leikinn sjónleikur: Syndir annarra eftir Einar
Hjörleifsson. - Leikendur voru þessir: Þorsteinn
Þórarinsson (Þorgeir), Bríet Þórólfsdóttir (Guðrún),
Sigurður Guðnason (Grímur), Margrét Halldórsdóttir
(Anna), Þorsteinn Sigurðsson (Pjetur), Ingigerður
Sigurðardóttir (Þórdís), Guðrún Einarsdóttir (María),
Jóhannes Kárason (Steindór), Ingiríður
Ingimundardóttir (Rósa), Kristín Sigurðardóttir (Gróa),
Sumarliði Grímsson (Olafur sífulli).
2. Dans.
3. Sungið.
4. Rœða, Ingvar Guðmundsson: Oddaflug.
5. Upplestur: Einar Sæmundsen og Þórður
Kárason, (frumort kvœði: Landið mitt góða.)
6. Dans.
7. Rœða, Einar Sæmundsen: Þjóðsagnir.
8. Kaffidrykkja.
9. Dans.
25 Litli Bergþór