Foreldrablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 15

Foreldrablaðið
5
Nokkur börn sækja skólana óreglu-
lega. Eru orsakirnar bæði hjá heimil-
um, börnum og skólastjórn. Heimilin
vanrækja þessi börn vegna ýmsra á-
stæðna, börnin sjálf eru viljalítil og
skeytingarlaus, og forráðamenn skólanna
búa svo illa í haginn, að mörgu skóla-
barni er ofraun, að leysa það af hendi,
sem því er ætlað.
Allt þetta þarf að lagast, og verður
unnið að umbótum skólahalds á komandi
tíma.
Það er mönnum kunnugt, að nýskóla-
stefnan boðar meira skóiafrelsi en verið
hefir. Og það er ekki óalgengt, að ný-
skólamönnum hingað og þangað sé borið
á brýn, að þeir hirði lítt um stundvísi
og reglusemi í skólunum. Þessi ásökun
mun ekki vera fyllilega réttmæt.
Það er gleðilegt að geta birt hér um-
sögn ötuls og afkastamikils nýskóla-
manns stundvísi og reglusemi viðvíkj-
andi.
Aðalsteinn Sigmundsson, kennari við
Austurbæjarskólann, ritar nýlega að-
standendum 35 drengja, sem hann kenn-
ir allar námsgreinar í vetur, að leikfimi
og söng undanskildu.
Aðalsteini þótti nauðsynlegt að ná
sambandi við aðstandendur nemenda
sinna. Vélritar hann þess vegna for-
eldrablað og sendir heim á heimili
drengjanna. Blað þetta heitir Bekkur-
mn. Eftirfarandi smágrein er í fyrsta
tölublaði. Bekkjarins:
»>Stundvísi og reglusemi eru dyggð-
lr> sem ég geng mjög ríkt eftir af nem-
óndum mínum. Leyfi ég mér hér með
að mælast til, að foreldrar drengjanna
séu mér samtaka um það.
Drengirnir verða að koma stundvís-
lega í kennslustundir, bæði vegna sjálfra
sm og félaga sinna. Vegna sjálfra sín af
því, að ef drengur venst óstundvísi í
bernsku, er hætt við, að sá Ijóður fylgi
honum jafnan síðan, og má leiða af því
margvíslegan trafala. Vegna félaga
sinna af því, að drengur, sem kemur of
seint í kennslustund, gerir með því ónæði
og truflar störf þeirra, sem fyrir eru.
Reglusemi og skyldurækni verður skól-
inn engu síður að temja nemöndum síu-
um. Drengur, sem gleymir iðulega blý-
antinum sínum heima og hirðir ekki um
að hafa skólatækin sín í reglu, myndar
sér með því skaðlega venju, sem hætt er
við að síðar komi fram í starfi hans.
Og drengur, sem smeygir sér hjá að
rækja kennslustundir, sem honum ber
skylda til að vera í, venst við það á að
lítilsvirða skyldur sínar og hliðra sér
hjá þeim — auk þess sem hann missir
við þetta nokkuð af því námi, sem hann
á að fá. —“
Þetta er hispurslaust ritað og af vel-
vild til upprennandi æskulýðs.
Óstundvísi er einn þjóðlöstur vor ís-
lendinga. Nokkur menningartæki vor
eiga góðan þátt í að útrýma lesti þess-
um. Útvarpið venur menn beint og ó-
beint á stundvísi. Skólarnir reyna að
kenna nemendum stundvísi, en betur má,
ef duga skal.
Notkun ýmsra farartækja á sjó og
landi venur almenning einnig á að at-
huga við og við, hvað tímanum líður.
Margar hafa menn afsakanir á reið-
um höndum, þegar þeir vita ekki, hvað
tíma líður og verða of seinir á fundar-
staði, til kirkna og á skip. Skólabörnin
hafa einnig sínar afsakanir, þegar þau
verða of sein í skóla. Helztar eru þessar:
Klukkan stóð. Klukkan var of sein.
Klukkan var of fljót! Klukkan var vit-
laus. Mamma vaknaði ekki. Ég var að
bí ða eftir bekk j arsystur eða bekk j arbróð-