Foreldrablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 16

6
Foreldrablaðið
ur. Ég var sendur í búð rétt áður en ég
átti að fara í skólann. Þetta eru nú al-
gengustu afsakanir barnanna. Og ein-
hver fótur er fyrir sumum þeirra.
Óskandi væri, að allir hlutaðeigendur
reyndu að bæta úr því, sem nú fer af-
laga í þessu efni.
Hallgrímur Jónsson.
Tímatöf.
Góðir og reglusamir kennarar undir-
búa starfsefni fyrir hverja kennslu-
stund, svo að dýrmætur tími eyðist ekki
að óþörfu í fyrirhyggjulaust fálm. Góð-
ir og reglusamir nemendur fara eins að.
Þeir undirbúa sig svo vandlega, sem
þeir geta, undir hverja kennslustund, •—
hafa hvern hlut, er nota skal, á sínum
stað og í nothæfu standi, áður en til skal
taka, blýantinn yddaðan, pennann í
pennastokknum o. s. frv. Ef hinn hátt-
urinn er hafður, að byrja ekki á undir-
búningnum undir starfið, fyr en starf-
ið sjálft á að hefjast, verður afleiðing-
in sú, að mikill hluti starfstímans fer í
undirbúning, og þegar bjallan hringir
að kennslustund lokinni, er verkið, sem
vinnast átti, aðeins byrjað og ekki
meira. Heimili barnanna vinna börnun-
um gott verk og þarft, er þau hjálpa
þeim til að undirbúa skólastarfið sem
best. Við það eykst árangur starfsins
að miklum mun, og barnið venst á að
vanda til hvers verks, sem það á að
vinna. Mínúturnar, sem óreglumaðurinn
eyðir til ónýtis, en reglumaðurinn not-
ar til nytsams starfs, gera muninn á
ógæfu og gæfu þessara tveggja.
Sig. Jónsson.
Sameiginleg vandamál
heimila og skóla.
i.
Hið sameiginlega vandamál heimila
og skóla er mótun barnanna og uppeldi
þeirra. Þarna er um tvær stofnanir að
ræða, sem hvor um sig vinna að hag
og velferð barnanna, en hvorug er ein-
hlýt né getur án hinnar verið, ef vel á
að fara. Heimilið þarf að virða og meta
skólann. Skólinn þarf að taka fullt til-
lit til heimilisins, og hvorttveggja, heim-
ili og skóli, þurfa að bera lotningu fyrir
barninu og sem fyllst traust til getu þess
og göfgi. Þessir aðilar þurfa jafnan að
hafa það hugfast, að með hverju barni
er að koma ný lifandi vera inn í heim-
inn, og að það er að langmestu leyti á
valdi heimilis og skóla, hvort þessi nýja
vera verður nýtur maður eða ómenni,
hamingjuríkur eða vansæll maður. Það
er vafalaust vandasamasta og um leið
göfugasta hlutverkið í sérhverju þjóð-
félagi, að umgangast börnin, móta þau
og búa þeim veganesti út í lífið. Og þótt
svo sé álitið, að uppeldi barnanna eigi
að hvíla á heimilunum og skólanum, þá
er í rauninni hver sá, sem umgengst
börn, uppalari þeirra. Börnin taka full-
orðna fólkið sér til fyrirmyndar og eldri
systkinin eru oft yngri systkinunum
fyrirmynd. Enda mótast sálarlíf barna
mjög af umgengni annarra við þau, og
jafnvel af einstökum atvikum, sem sýn-
ast kunna smávægileg. Þetta þurfa allir
að hugleiða. Gæfa hvers einstaks manns
er í rauninni ekki í því innifalin, hvað
margar af óskum sínum hann hefir feng-
ið uppfylltar, hve margar af vonum hans
hafa rætst í lífi hans, hve ríkulega hann
hefir notið lystisemda heimsins, heldur