Unga Ísland - 01.10.1938, Síða 13

UNGA ÍSLAND
117
legra breytinga. Miklu fremur eins og
endurtekning á hinu sama. Og þó. —
Nei, þetta er ekki rétt. Það hafði fjöl-
margt breyst. En það sem breyttist,
breyttist aðallega fyrir starfsemi
mannanna. Vegurinn, sem byrjað var
að leggja inn dalinn í hitteðfyrra, var
nú lagður alla leið inn á eyrar, milli
Holts og Hamars. Nú var hægt að
komast með hestvagna alla leið í kaup-
staðinn, út á Tanga. í fyrra sumar
hafði líka verið reist nýtt, myndarlegt
íbúðarhús úr grárri steinsteypu á
Hamri. Gamli torfbærinn var rifinn til
grunna. Nú svaf ekki allt vinnufólkið
lengur í sama herberginu, sem kallað-
ist baðstofa. Nú var hún engin til
lengur, allt voru kölluð herbergi, suð-
urherbergi, norðurherbergi, hjónaher-
bergi og gestaherbergi, sem kallaðist
stofa. Það var búið að ferma Siggu
og hún sjálf var nú bráðum fullorðin
stúlka. Þetta sumar hafði hún orðið
að raka á túni og engjtfm eins og þeir,
sem eldri voru. Bernska hennar var
liðin burt, eins og hjá mér og eins og
hún bráðum líður hjá þér.
Nú svaf Sigga í suðurherberginu
með Gunnsu frænku en Skúli Bjartmar
svaf inni hjá pabba og mömmu í hjóna-
herberginu. Ég bið ykkur annars að
fyrirgefa þetta, sem ég sagði áðan, því
að svona margt var það og reyndar
miklu fleira, sem hafði breyst. Þess
má einnig geta, að þetta sumar hafði
ólafur bóndi á Hamri tekið upp alveg
nýjan sið, sem þó var ævagamall í
landinu, en aðeins búið að leggja nið*
ur víðast hver um þetta leyti. Hann
hafði fært frá nokkrum ám, til þess að
fá mjólk þeirra í heimilið. Ánna var
Guðmundur hét. Kallaður Gvendur
smali og var afarmerkileg persóna, en
kemur reyndar lítið við sögu hér. Það
var komið fram í síðari hluta septem-
bermánaðar og nú var vinur okkar,
Skúli Bjartmar, orðinn átta ára. Stutt-
ur og digur strákur, með feitar kinn-
ar, söðulbakað nef, ljóst og hrokkið hár
og grá augu. Þannig var í stuttu máli
útlit hans. Þess þarf tæplega að geta,
að honum sjálfum fannst hann allra
fallegasti strákur, og fannst einnig
sjálfum, að hann vissi talsvert mikið
um leyndardóma þessa lífs. Hitt er svo
sem annað mál, hve vel honum gekk
að láta fullorðna fólkið, og jafnvel
Bensa vin sinn, skilja, hve merkileg
persóna hann var. En til þess að færa
sönnur á, að þetta álit hans á sjálfum
sér væri ekki alveg út í bláinn, skal
þetta tekið fram: Hann gat stokkið
jafnfætis yfir bæjarlækinn,bæði aftur á
bak og áfram, án þess að detta á boss-
ann, eins og í fyrra. Hann gat staðið
á höfði og látið sína sveru og hnubb-
aralegu fætur standa þráðbeint upp
og út í geiminn, eins og Gvendur (það
gat Bensi aldrei gert). Hann gat tugg-
ið puntstrá og spýtt munnvatni sínu
meterslangt frá sér, eins og Sighvatur
í Holti tóbaksleginum. Hann kunni
utan að söguna um Rauðhettu og sög-
una um Mjallhvít og dvergana sjö.
Hann gat lesið bækur og talið upp að
hundraði. En hann hafði enn ekki feng-
ið að fara í réttir. Svo átti hann þá að
fá að fara 1 haust. Það langþráða tak-
mark var í nálægð. Hvílík tilhlökkun!
Ekki kom þetta þó án erfiðis, fremur
en annað í lífinu. Honum hafði sem sé
verið heitið þessu gegn því að hann
'Ar.
Bk
gætt á daginn uppi á hálsinum af tólfigimokaði fjósið í hálfan mánuð og gerði
ára gömlum dreng frá Hafnarfirði, semWþað vel. Síðan hafði hann mokað fjóS'