Unga Ísland - 01.10.1938, Síða 15

UNGA ÍSLAND
119
Skúli Bjartmar. Það er ekkert hús svo
stórt, að það nái upp í himininn, því
ef það gei’ði það, þá gæti það rekist í
sólina.
— Sólin er nú ekkert nema hnött-
ur, sagði Bensi. Skúli Bjartmar þorði
ekki að mótmæla því. Hann var kann-
ske ekki alveg viss um, hvað það var,
að vera ekkert nema hnöttur.
— Það er ekkert gaman að fara til
Reykjavíkur segir Tobbi, stundi Skúli
Bjartmar í vonleysi.
— Jú, það er áreiðanlega gaman fyr-
ir menn eins og mig. Þú mundir nú
bara týnast þar. Fólkið er svo ógur-
lega margt þar og enginn sem þekkir
þig. Mig þekkja allir. Ég hef átt þar
heima.
— Er þá fólkið eins margt þar og
féð í réttunum? spurði Skúli Bjart-
mar.
— Nei, kannske ekki alveg eins
margt. Það er nú margt skal ég segja
þér.
— Ætli ég geti ekki talið það? Ég
get talið upp í hundrað.
— Hundrað! Það er hundrað sinnum
hundrað sinnum hundrað. Það er ég
viss um.
— Nei, það er ekki hundrað sinnum
hundrað sinnum hundrað. Svo mörg
hundraö sinnum eru ekki til.
— Ógnar flón ert þú, sagði Bensi,
það er til hundrað sinnum hundrað
sinnum hundrað sinnum hundrað og
hundrað sinnum það.
Nú þorði Skúli Bjartmar ekki að
mótmæla, Bensi var svo gáfaður. — Er
ekki annars voðalega gaman í réttun-
um, spurði Skúli Bjartmar.
Bensi setti upp mikinn alvörusvip, er
hann svaraði:
— Jú, Það er nú ansi gaman, en
Saga frá Tyrol.
Einu sinni var konungur er átti þrjár
dætur. Voru þær allar fallegar, góðar
og bráðmyndarlegar stúlkur, og þótti
konginum jafn vænt um þær allar. En
hverja þeiri'a hann ætti, að láta erfa
ríkið eftir sinn dag, vissi hann ekki.
Hann treysti sér eklci til að gera upp
á milli þeirra og taka eina fram yfir
aðra. En að hafa þrjár drottningar í
einu ríki vissi hann, að myndi leiða til
hinna mestu vandræða. Hann hugsaði
um þetta fram og aftur, og loks tók
hann þá ákvörðun, að sú þeirra, sem
hugsunarsömust væri, skyldi erfa kon-
ungsríkið. Hann kallaði því dætur sín-
ar fyrir sig og sagði: „Dætur góðar,
mér þykir jafn vænt um ykkur allar
og vildi ég helst, að þið gætuð allar
orðið drottningar í ríki mínu eftir minn
dag, en þar sem það getur ekki orðið
hefi ég ákveðið að sú ykkar skuli erfa
ríkið, sem gagnlegasta gjöf gefur mér
á afmælinu mínu. Hugsið ykkur nú vel
um og minnist þess að gjöfin verður
að vera nauðsynleg og gagnleg."
Á afmælisdegi konungsins færði elsta
dóttir hans honum dýrindis klæðnað,
sú næst elsta gaf honum skrautlegan
hægindastól, en sú yngsta aðeins litla
leirkrús fulla af salti. Konungi þótti
gjafir eldri dætranna býsna góðar, en
er hann sá, hvað sú yngsta kom með
maður verður bara að passa sig á
hrútunum með stóru hornin. Þessir ó-
kunnu hrútar eru sumir svo voða mann-
ýgir. Þeir stanga mann. Ég hef heyrt
talað um hrút, sem stangaði mann, svo
að hann dó. Frh.