Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1943, Side 47

ALDARFJÓRÐUNGSAFMÆLI ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGSIN S
23
°g í mörg ár háð kappglíma í sam-
bandi við þing félagsins, um verð-
iaun er Jóhannes Jósefsson glímu-
^appi hafði gefið. Var þá og starf-
andi um allmörg ár í Winnipeg í-
þróttafélagið “Sleipnir”, og naut
nokkurs styrks frá Þjóðræknisfélag-
inu; eigi að síður féll starf þess nið-
nr árið 1929. En stuttu síðar reis
UPP á rústum þess íþróttafélagið
‘Fálkinn” (Falcon Athletic and Re-
creation Association), er starfaði
fram á síðari ár, og Þjóðræknisfélag-
ið studdi með ýmsum hætti, bæði
með fjárframlögum til skauta
(‘Hockey”) félagsdeilda þess og
með verðlaunabikar sínum (Millen-
nial Hockey Trophy), sem kept var
Uln árlega, enda gerðist það, sem fyr
getur, sambandsdeild félagsins og
taldi þá 140 félaga. Stóð íþróttafé-
iag þetta með blóma í nokkur ár og
unnu félagsmenn sér frægðarorð
bæði innan Winnipeg-borgar og utan
i iþróttasamkepni. Var Pétur Sig-
urðsson lífið og sálin í félagsskapn-
Um °g forseti hans, en naut einnig
goðrar aðstoðar ýmsra annara áhuga-
tuanna um íþróttamál, svo sem dr.
^ugusts Blöndal.
Arsþingin og aðrar samkomur
■^jóðræknisþingin sjálf, sem háð
bafa verið samfleytt í 25 ár í Winm-
Peg á komandi þingi félagsins og
staðið yfir þrjá daga ár hvert, hafa
með margþættum störfum sínum,
ræðslu- og skemtisamkomum, verið
meginþáttur í allri starfsemi félags-
'Us °g rnenningarviðleitni þess. Er
Pað eins satt fyrir því þó hreinskiln-
mgslega sé játað, að stundum heíir
Par blásið æði hvast um gáttir í kapp-
rasðum, er hitnaði í kolunum, og mál-
þóf lengst úr hófi fram. Þó mun það
eigi ofmælt, að eindrægnisandi hafi í
þeim efnum farið vaxandi, og er það
ánægjulegt til frásagnar. Hafa þing-
in því í heild sinni verið bæði full-
trúum og öðrum gestum, sem venju-
lega eru margir, bæði til skemtilegr-
ar dægrastyttingar í skammdeginu
og vafalaust einnig til ólítillar upp-
byggingar, enda hefir jafnan verið
vandað til samkomuhalda í sambandi
við þau, og á það ekki síst við miðs-
vetrarmót deildarinnar “Frón”, sem
haldið er jafnan að kveldi annars dags
þingsins. Þjóðræknisþingin hafa,
með öðrum orðum, drjúgum aukið á
litbrigðin í vestur-íslensku félagslífi,
og er sú starfsemi félagsins ein sér
eigi lítils virði.
Hið sama má segja um hinar mörgu
fyrirlestra- og aðrar samkomur, sem
félagið hefir staðið að á ýmsum tím-
um, er fræðimenn, skáld eða annað
listafólk var á ferðinni af hálfu þess.
Það hefir einnig gengist fyrir eftir-
minnilegum hátíðahöldum, svo sem
minningarhátíð í tilefni af 100 ára af-
mæli séra Matthíasar Jochumssonar
skáids, að ógleymdum hinum mörgu
og virðulegu samsætum, sem það heí-
ir átt hlut að til heiðurs löndum vor-
um, sem unnið hafa eitthvað sér til
frægðar og með þeim hætti varpað
ljóma á kynstofninn, eða þá er kvadd-
ir hafa verið góðir samferðamenn eða
kærkomnum gestum vottuð vinsemd
og þökk. En alt hefir þetta, þegar
nánar er að gáð, haft sitt gildi fyrir
félagsstarfið og íslenskt félagslíf
hérlendis.
Samvinnumál við ísland
í anda síðasta liðs hinnar þríþrættu
stefnuskrár þess: “að efla samúð og