Unga Ísland - 01.12.1948, Blaðsíða 15

13
sem faðir hans sagði honum. og byrjaði snemma á því að
klippa út myndir úr pappír, sauma föt sjálfur á brúður
sínar og gefa hverri þeirra hlutverk í sögum og leikjum.
H. C. Andersen var ekki eins og önnur börn. Bar mjög
fljótlega á „stórmennsku“ í honum. Vildi hann hátt upp —
verða frægur og talaði um að skrifa leikrit og syngja.
Stakk þessi „hofmóður“ mjög í stúf við fátækt hans og
slitin klæði, enda varð hann fljótlega skotspónn jafnaldra
sinna. Var óspart dregið dár að honum, stundum var hann
grýttur og hrakinn um fátæklegar göturnar kringum Hans
Jensens Stræde og Bangs Boder, en hann var háleitur og
að líkindum hafa þessir hrakningar stælt vilja hans en
ekki brotið, valdið honum sársauka, sem þá og síðar gerði
hann að vísu ankannalegan og smáskrýtinn, en hefur samt
sem áður áreiðanlega brunnið í honum alla ævi og orðið
sem spori á viljakraft hans.
H. C. Andersen missti föður sinn, þegar hann var rúm-
lega 11 ára. Vann móðir hans þá fyrir honum, en seinna
giftist hún aftur öðrum skósmið. Hann var drykkfelldur
og hugsaði ekki um drenginn. Varð hann stundum fyrir
hnjaski af hans völdum. Segja má því, að drengurinn hafi
ekki baðað í rósum í uppvextinum. Kennslu naut hann
lítillar. Þó fékk hann „fátækrakennslu“ í bamaskóla og
upp á þá kennslu var hann fermdur. Fermingarvottorðið er
sýnt í einum glerkassanum. Eftir ferminguna átti hann að
fara að læra að verða skraddari, en hugur hans stóð til
annars. Hann hafði lengi deilt við móður sína út úr þess-
ari ráðagerð og að lokum sigraði hann. Hún lét undan tár-
um hans og leyfði honum að fara til höfuðstaðarins, en
þar ætlaði hann að gerast leikari, dansari og söngvari.
Sagt er að Andersen hafi sagt er hann deildi við móður
sína: „Ég vil verða frægur, og ég ætla að verða frægur.
Það hafa margir fátækir menn orðið frægir í Kaupmanna-
höfn“. Einnig er sagt, að móðir hans hafi leitað til spá-