Unga Ísland - 01.12.1948, Qupperneq 18

16
vemdari Andersens, og eru margar myndir í safninu af
Collin og f jölskyldu hans. Collin útvegaði honum styrk og
kom honum til náms í latínuskóla í Slagelse. Þar hitti
hann fyrir skólastjóra, sem engan skilning hafði á því
hvernig meðhöndla ætti svona pilt. Síðar fluttist Ander-
sen með skólastjóranum, er hinn síðamefndi tók við öðr*
um skóla í Helsingör. í sumum greinum gekk Andersen
vel og öðrum afarilla. Það bætti heldur ekki úr skák að
hann var elztur námsfélaga sinna — og hinn afkáralegasti
þeirra. Þeir áttu það því til að gera aðsúg að honum, og
átti hann oft í vök að verjast. Gerði þetta hann einmana
og einrænan um skeið. Meðan hann var í Slagelse bætti
hann úr einstæðingsskap sínum með löngum gönguferð-
um — og átti hann þá til að gleyma sér í félagsskap blóma,
sem hann tindi og talaði við eins og þau væru börn. Sagt
var, að stundum, er hann kom úr þessum ferðum, hefði
verið sem líkast því að hann stigi úr draumalandi niður £
gráan veruleika, sem olli honum kvöl. Skólastjórinn mis-
þyrmdi hinum blautgeðja og viðkvæma unglingi andlega
— og gaf honum varla nóg að borða. Þegar Collin komst
að þessu, og sá, að Andersen tók ekki þeim framförum
sem hann hafði ætlazt til, tók hann drenginn úr skólanum
og kom honum fyrir til einkakennara í Kaupmannahöfn.
Síðar tók Andersen stúdentspróf þar og var prófskírteinið
undirritað af skáldinu Öhlenschlaeger.
Nokkru áður hafði fyrsta ritsmíð Andersens birzt. Var
það þáttur úr leikriti og birtist hann í tímaritinu „Harp-
an“, en nokkru síðar kom út bók með sorgarleiknum
„Alfsol“, á kostnað höfundarins, og undir dulnefninu Willi-
am Christian Walter, en það voru skímamöfn Shakespear-
es, Andersens og Scotts. Bókin fékk enga útbreiðslu og
vakti ekki neina eftirtekt. En eftir að hann hafði lokið
námi sínu birtust tvö kvæði eftir hann sem vöktu athygli
og þykja enn perlur, „Det döende Barn“ og „Hist hvor Ve-