Unga Ísland - 01.12.1948, Síða 29

27
Einu sinni áttu þeir báðir heima í „Hotel du Nord“ í
Kaupmannahöfn og herbergin þeirra lágu saman. Kvöld
eitt kemur Grímur Thomsen inn til hans, og þá er Ander-
sen í þungu skapi af því að „Korsaren“ hefur „tætt hann í
sundur“. Þeir ræða lengi saman, og þegar Grímur fer, kveð-
ur hann Andersen með þessum orðum: „Mig langar til að
lofa yður einu í kvöld, Andersen. Ég skal aldrei beitapenna
mínum gegn yður!“
Og nú sekkur Andersen sér niður í upphaf greinarinnar.
Gagnrýnandi á ætíð að vita um smæð sína gagnvart sjáandi
og skapandi skáldi. Það stendur þarna. Þetta er nýr tónn!
Hvaðan kemur hann? Þetta er um hann, og það á tungu
þjóðar hans! Hann sezt og les ritgerðina. Hann verður æ
hamingjusamari og ánægðari. Það væri barnalegt af hon-
um, ef þetta kæmi ekki svo flatt upp á hann hérna heima,
ef þessi tónn væri ekki svo nýr fyrir hann. Og hann les
til loka. — Og greinin endar með bæn um fyrirgefningu!
Gagnrýnandi er ekki viss um, nema að hann hafi á ein-
staka stað framið órétt gagnvart Andersen. En hann biður
skáldið að vera fullvisst um það, að þó að flís úr trölla-
speglinum hafi, ef til vill, hitt augað, þá hafi hún þó ekki
hitt hjartað.
Um kvöldið sezt Andersen við að skrifa nýjan endi á
„Ævintýri lífs míns“. Hann á erfitt með að skýra frá við-
burðinum í samfelldu máli, hann er taugaóstyrkur og á
erfitt með ^ð skrifa í samhengi. Við og við verðúr hann
að færa guði þakkir, og svo rekur hann upp gleðióp. „Mér
hefur verið gefinn blómvöndur viðurkenningar og hvatn-
ingar!“ Svo snýr hann sér aftur að því að segja frá ritgerð-
inni. Hann tilfærir orðrétt það sem hann álítur vera aðal-
atriðið. Og loks segir hann rólegur og raunsær. „Það sem
ég vildi og sóttist eftir hefur nú verið sagt skýrt og rétt“.
Sigurinn kastar birtu yfir morgundaginn. Þetta er ham-
ingjusamasti afmælisdagur hans, það sem af er. „Ævin-