Unga Ísland - 01.12.1948, Page 70
68
„Komdu út, gamli minn!“ hrópaði langi Jói gegnum rifu
á hurðinni. „Það er ágaetur snjór og þú hefðir gott af að
þvo eldhúsreykinn framan úr þér“.
Guðmundur svaraði ekki. En drengirnir sáu að hann
mundi vera heima.
Allt í einu datt Jóa snjallræði í hug. Hann klifraði upp á
kofaþakið og tók að kasta snjó gegnum strompinn. Brátt
fékk hann hjálp hjá félögum sínum. Eftir skamma stund
höfðu þeir kastað svo miklum snjó niður í kofann að það
hlaut að vera komin stór snjóhrúga á gólfið-
Jónas stóð álengdar. Honum leið illa. Hann vissi, að þetta
var ljótt, en hann treysti sér ekki til að koma í veg fyrir
það. Hann var að hugsa um að fara heim til sín og segja
pabba sínum frá hrekkjum drengjanna. En honum vannst
ekki tími til að koma því 1 framkvæmd, því að nú gerðist
nokkuð, sem breytti áformi hans.
Guðmundur gamli þaut eins og byssubrenndur út um
kofadyrnar. Hann öskraði eitthvað, sem enginn skildi. Hár
hans og skegg var ógreitt, og það var eins og eldur brynni
í augum hans. Hann sló með stafnum í kringum sig og
hreytti út úr sér formælingum. Drengirnir hrukku skelfd-
ir frá, er þeir sáu hann.
Þrekvaxni strákurinn var ennþá uppi á kofaþakinu og
hélt áfram að kasta snjó gegnum strompinn. Guðmundur
gamli otaði stafnum sínum að honum, en strákur gerði
ekki annað en hlæja framan í gamla manninn.
Þetta var meira én að Jónas gæti tekið því með þolin-
mæði. Honum fannst hann allt í einu vera orðinn afskap-
lega sterkur, og nú gerði hann dálítið, sem hann hafði
aldrei þorað áður. Hann þaut upp á kofaþakið og greip í
jakkakraga þrekvaxna stráksins og varpaði honum niður
af kofanum. Strákurinn öskraði upp yfir sig af undrun og
reiði, um leið og hann kútveltist niður þekjuna og lenti í
fönn undir veggnum-