Tónlistin - 01.11.1944, Síða 33

TÓNLISTIN
23
ÞaÖ er æskulétt söngfylking, sem
myndar Samkór Reykjavíkur, og jafnvel
í byrjun þorrans slær sólstöfum á söngpall
miðnæturhljómleikanna, er hinir hjart-
skrýddu söngálfar svífa fram á sviðiÖ
og hefja upp þýðar raddir sinar til að
kveða Ijúflegan óð um sænskt sumar-
kvöld og þýzka jólanótt með grönnum
æskuhreim sextiu kórradda. ITinn við-
kvæmi persónustíll Schumanns hæfði
mjúklegum tökum kórsins mjög vel, en
víxlverkanir og hraður talsöngur Karls
Runólfssonar í hinu æfintýralega og há-
rómantíska sagnkvæði Förumannaflokk-
ar þeysa virðast eindregið hæfa uppruna-
Iegum flutningsaðila bezt — vígreifum
karlakór. Samkór Reykjavíkur er rétt-
nefni þessa kórfélags, vegna þess, að
hann er tvíþættur, hlandaður kór og karla-
kór, og syngja þar i rauninni tveir kór-
ar saman. Annars er næsta óeðlilegt, að
ósamkynja raddir skuli mynda samkór
en samkynja raddir ekki. Karlakórinn
Ernir er því aðeins hluti af hlandaða
kórnum, og mátti glöggt finna það, er
yfirraddirnar höfðu látið hann eiiian
hasla sér völl. Kom hér vel fram munur-
inn á réttilega þjálfuðum og samsungn-
um karlakór og kóristum, sem til tilbreyt-
ingar taka sér karlakórslag i hönd. Að
síðustu söng blandaði kórinn létt lög með
liflegum skemmtihlæ við lipurlegan pí-
anóundirleik Önnu Sigríðar Björnsdótt-
ur. Jóhann Tryggvason stjórnaði hvor-
umtveggja kórunum með rösklegum en
nokkuð yfirdrifnum tilvísunum, og hafði
hann þar að auki raddsett tvö laganna
fyrir hlandaðan kór. Áheyrendur klöpp-
uðu óspart lof í lófa þessum lofsverða
nýgræðingi í kórlífi Reykjavíkur, þess-
ari virðingarverðu tilraun til að veita
æskunni starfandi hlutdeild i ástundun
tónlistar.
„Hljómsveit félags íslenzkra hljóð-
færaleikara“ hélt fimm hljómleika í
Tjarnarbió í maí síðastliðnum undir
stjórn Robert Abraham með aðstoð söng-
félagsins „Hörpu“. Þessi unga hljómsveit
er stofnuð 25. janúar 1944 að tilhlutun
Félags íslenzkra hljóðfæraleikara (F. í.
H.), af mönnum, sem stundað hafa hljóð-
íæraleik í ýmsum hljómsveitum hér i hæ.
Tilgangur félagsins er að vinna að efl-
ingu tónlistar í landinu og glæða áhuga
landsmanna á þeim efnum. Þessum til-
gangi hyggst félagið að ná meðal annars
með því að halda hljómleika fyrir al-
menning og skóla. Félagið vill kappkosta
að hafa ávallt færustu hljóðfæraleikur-
um á að skipa, sem völ er á, og taka til
meðferðar fjölhreytta úrvalstónlist og við
allra hæfi. Stjórn hljómsveitarinnar skipa:
Hallgrimur Helgason, formaður, Eiríkur
Magnússon, Fritz Weisshappel, Viggó
Jónsson og Þórir Jónsson. Viðfangsefn-
um þessara fyrstu hljómleika var þannig
háttað:
Symfónia nr. 5 í B-dúr (Franz Schu-
hert). — Þrír söngvar fyrir hlandaðan
kór og undirleik: Svíalín og hrafninn
(íslenzkt þjóðlag — Sigfús Einarsson
raddsetti). Mansöngur úr óperunni „Don
Pasquale“ (G. Donizetti) — Einsöngur:
Daníel Þorkelsson. Ave verum corpus
(W. A. Mozart). Notturno (næturlag)
(Felix Mendelssohn). Hochzeitsmarsch
(brúðkaupslag) (Felix Mendelssohn) ;
tvö þau siðustu úr „Jónsmessunætur-
draum“ Shakespeares.
Aðaluppistaða hljómleikanna var sym-
fónía Scuherts, hún gaf hljóðfæraleikur-
unum gott tækifæri til að sýna samleiks-
mátt sinn, og áheyrendum ágætt dæmi
þess, hve söngvinn og léttfleygur Schu-
hert er oft í sköpun sinni. Skal því vik-
ið sérstaklega að þessu sígilda og síunga
afkvæmi rómantísku stefnunnar og klass-
ísku stefnunnar, sem einmitt er lif-
andi tákn þess, að beztu verkin verða oft
til á straumamótum tveggja ólíkra stefna
og sækja næringarkraft sinn til heggja
skauta.
Hin víðkunna grafskrift Grillparzers
yfir jarðneskum leifum Franz. Schuberts :
„Dauðinn gróf hér dýra eign, en enn
fegurri vonir,“ hefir mætt margskonar
athugasemdum hjá æfisagnariturum
Schuberts; og þegar litið er yfir lífsaf-
rek þessa fölskvalausa Vínarharns, þá ef-