blaðið - 18.03.2006, Blaðsíða 30

30 I VIÐTAL
LAUGARDAGUR 18. MARS 2006 blaöÍA
Blallð/FMI
Ég var líka minni máttar
9 9..............................................................
Peningar hafa aldrei ruglað mig en það er gott að vita afþeim. Ég er ekki með
skæting við menn þótt þeir séu minni máttar. Ég var líka minni máttar."
Helgi Vilhjálmsson er venjulega
kallaður Helgi í Góu. Hann
hefur í áratugi rekið sælgætis-
verksmiðjuna Góu og einnig
Kentucky Fried Chicken. „Eg
ólst upp í Kamp Knox,“ segir
hann. „Það var hundrað sinnum
betra en að alast upp í dag. Á
hverjum degi var ég innan um
hóp af krökkum sem voru að
leika sér. Stundum að hrekkja
hvert annað, stundum í fót-
bolta, stundum í kýló og þess á
milli var kannski stútað peru í
ljósastaur. Strákar slógust enda
vildu þeir vita hver væri sterk-
astur. Tveir einstaklingar voru
að takast á og aðrir virtu það og
leyfðu þeim að klára málið. Sá
sem tapaði virti sigurvegarann
og viðurkenndi að hann væri
sá sterkari. Enginn sparkaði í
þann sem var undir. Þetta var
allt mjög einfalt.
Þegar þú ferð um hverfin í dag
þá minna þau á fangelsi og engir
krakkar eru úti að leika sér. í stað
þess að krakkar fari vegalengdir
sem taka tíu mínútur þá eru þeir
keyrðir á 38 tomma jeppa 1. júní.
Svo furða menn sig á því að nú-
tímabörn séu of þung.“
Þú gekkst ekki menntaveginn.
Hefurþað háð þér?
„Nei, það hefur ekki háð mér. Þetta
var samt aðeins of lítil menntun.
Ég flutti að heiman 15 ára og fór að
vinna og það var ekkert að því. Ég
hefði viljað læra aðeins meira en þá
er ekki víst að ég væri að tala við
þig. Ég hef verið heppinn og er sæll í
raun og veru.“
Slappvið allt ruglið
Ákvaðstu snemma að standa þig i
lífinu?
„Ég er svo heppinn að vera bind-
indismaður. Ég slapp við allt ruglið.
Ég fór á ball á laugardags- og sunnu-
dagskvöldum þegar ég var ungur en
varð aldrei fullur. Stundum vann ég
mér inn fimm þúsund kall á laugar-
degi meðan vinir mínir voru þunnir.
Þetta telur.
Ég hef verið mjög heppinn með
allt sem ég hef komið nálægt. Fólk
hefur verið áratugi hjá mér í vinnu.
Þetta hefur bara gengið. En maður
gerir ekkert einn. Maður er kannski
góður skipstjóri en verður að hafa
háseta. Það gerist ekkert öðruvísi."
Af hverju fórstu að framleiða
sœlgœti?
„Eg vann í sælgætisverksmiðju
og var fullur áhuga. Ég er frekar
opinn maður og fór að hugsa sjálf-
stætt, kannski of sjálfstætt. Svo ég
hætti þar og stofnaði mína eigin
verksmiðju.
Fyrstu tíu árin voru mjög erfið.
Fyrirtæki sem springa, springa nær
öll á fyrstu tíu árunum. Úthaldið
skiptir miklu máli.
Ég átti viðskipti við banka en þá
voru það bara greifarnir sem fengu
lán. Kampari var ekki greifí. Hann
var ljóti andarunginn. Nú fá allir
bankalán. Nú þarf maður að segja
nei takk við bankann sinn. Þegar
ég hóf minn fyrirtækjarekstur og
keyrði niður Laugaveginn og Banka-
strætið þá sá ég menn á tröppum
bankanna með áhyggjusvipinn: „Lít
ég nógu vel út í augum bankastjór-
ans. Er svitalykt af mér? Er þetta
í lagi allt saman?“ Ég hugsaði með
mér: „Þarna á maður ekki að mæta“.
Ég hef reynt að hafa skuldirnar í lág-
marki. Það hefur tekist ágætlega.“
Komumst ekki frá
skömmtunarseðlunum
Fannstþér aðþúyrðir að treysta á
sjálfan þig og engan annan?
„Maður varð að treysta á sjálfan sig.
Það voru engar atvinnuleysisbætur.
Maður varð að vinna. Af hverju
heldurðu að fjölskyldmennirnir í
Kampnum hafi farið á öskuhaugana
og týnt brotajárn um helgar og selt
á mánudegi? Það var af því að ung-
arnir þeirra voru hungraðir. Þeir
urðu að fiska fyrir börnin sín.
Pabbi minn er 88 ára. Ég hitti
VOR OG HEILSÁRSDRAGTIR
NÝ BLÚSSUSENDING
—VEphlishiin v/Lau9a|æk *símí 553 3755