blaðið - 16.09.2006, Blaðsíða 37

blaöiö
LAUGARDAGUR 16. SEPTEMBER 2006 37
þögninni
einhver deyr sem er yngri en maður
sjálfur. Manni finnst það óréttlátt.
Það er mjög erfitt en ég sinni mörgum
slysum og fæ margar tilkynningar
á ári. Ef ég kem á vettvang, þekki
ekki þann sem lenti í slysinu og veit
jafnvel voða lítið um hann upplifi ég
kannski ekki sorgina og harmleikinn
eins sterkt, en auðvitað er þetta alltaf
mjög óþægilegt. Það fer hins vegar dá-
Htið eftir kringumstæðunum hversu
mikið ég tek þetta inn á mig. Með þvi
erfiðasta sem ég geri er að tala við að-
standendur eftir slys. Aðstandendur
hafa leitað til mín eftir upplýsingum
og þá upplifi ég frekar sorgina og
harmleikinn.“ Auk þess segir Ágúst
að það sé einkar erfitt þegar aðstand-
andi er viðstaddur á vettvangi því þá
upplifir hann mjög sterkt hvað hefur
átt sér stað.
„Það hefur komið fyrir að ég hef
komið á slysavettvang þar sem ákveð-
inn bíll er og ég er einmitt í landshluta
þar sem ættingjar mínir eða vinir
eiga svipaðan bíl. Það er mjög óþægi-
legt að halda að einhver nákominn sér
sé í slysinu. Eftir á hugsa ég samt sem
áður ekki að það sé gott að þetta hafi
ekki verið vinur eða ættingi minn því
þetta er alltaf vinur eða ættingi ein-
hvers. Þetta eru leiðinlegar hugsanir
sem leita á mann. Auðvitað á maður
ekki að leyfa sér að hugsa svona en
þetta er það sem gerist í kollinum á
mér. Allir óttast um sína nánustu,"
segir Ágúst og bætir við að hann hafi
þó aldrei komið á vettvang slyss þar
sem hann þekkti viðkomandi. „En
ég veit um fjölda dæma þar sem við-
bragðsaðilar hafa lent í þessu og þetta
getur hent alla.“
Get orðið pirraður
Ágúst segir nefndarmeðlimi í rann-
sóknarnefndinni stundum hafa rætt
um hve ólík umferðarslys geta verið.
„Annars vegar fela slys í sér að eitt-
hvað gerist óvart. Hins vegar eru
umferðaróhöpp þar sem ökumenn
höfðu búið þannig um hnútana, með
hegðun, hraða, áfengi eða án bílbeltis.
Þó þeir hafi ekki ætlað sér að farast,
slasast, slasa aðra eða drepa aðra þá
gerðist það og það er ekkert mjög
flókið að sjá af hverju það gerðist. Þá
spyr maður sjálfan sig hvað maður
eigi að kalla þetta. Fólk veit að það á
ekki að haga sér svona og ef þú veist
að þú átt ekki að gera eitthvað, rnynd-
irðu samt kalla það slys ef þú gerir
það? Manni finnst ásetningurinn
eindreginn, að brjóta umferðarlögin
þó ásetningurinn hafi vitanlega
ekki verið að valda slysi eða drepa
einhvern. Fólk er alveg meðvitað um
það sem það er að gera og það á alveg
að vita að þetta er hættulegt enda er
umfjöllunin, fræðslan og forvarnir
það miklar.“ Ágúst viðurkennir að
sum atvik geti oft valdið pirringi og
jafnvel vonleysi á stundum.
„Ég get til dæmis orðið pirraður
ef nefndin hefur gert skýrslu um
eitthvert atvik eða fjölmiðlar hafa
nýverið fjallað um eitthvert atvik.
Sagt er við mann að umfjöllunin hafi
verið góð og ætti að verða til þess að
nú hætti allir tilteknu athæfi. Svo er
hringt daginn eftir og maður fer í
nákvæmlega eins slys og maður var
að reyna að koma í veg fyrir. Auð-
vitað verð ég pirraður og mér finnst
stundum sem vinnan sem rannsókn-
arnefndin og þeir sem sinna umferð-
aröryggismálum sé gagnslaus. En ég
veit að fræðsla, áróður og rannsóknir
skila árangri til lengri tíma litið og
við höfum náð árangri. En hinu ber
ekki að leyna að þegar slys gerist ofan
í umfjöllun þá fórnar maður auðvitað
höndum. Eitt dæmi eru bílbeltin sem
við höfum hamrað á í gegnum tíðina.
Það er algjörlega óásættanlegt að það
farist fjórir til fimm á hverju ári bara
af því þeir noti ekki bílbelti, samt ger-
ist þetta trekk í trekk.“
„Árið 2005 fórust 19
manns í 16 slysum
samanborið við 32
semfórust árið 2000.
Það var ífyrsta sinn
í tíu ár ífyrra sem
fjöldi látinna í umferð-
innifór undir tuttugu“
Alls ekki vonlaus barátta
Þrátt fyrir að starfið geti verið
lýjandi og erfitt eru þó sum útköll
ánægjuleg samkvæmt Ágústi. „Ég
hef tvisvar sinnum fengið útkall í
alvarlegt umferðarslys þar sem talið
er að viðkomandi sé látinn og i bæði
skiptin var það rétt fyrir utan borgar-
mörkin. I öðru tilfellinu fullyrði ég að
manneskjan hafi verið látin og það
í einhvern tíma en viðbragðsaðilar
brugðust mjög skjótt við og í báðum
þessum tilvikum var þessari tvísýnu
snúið við. Ef það er eitthvað skemmti-
legt í þessari vinnu þá er það að koma
á vettvang sem lítur mjög illa út en
svo er blásið lífi f viðkomandi.“ Samt
sem áður segir Ágúst að baráttan sé
alls ekki vonlaus.
„Það þarf bara að setja slysin í sam-
hengi. fýrsta lagi virðist það þannig
að fjöldi banaslysa breytist ekki það
mikið ár frá ári en árið 2005 fórust
19 manns f 16 slysum samanborið við
32 sem fórust árið 2000. Þarna ber
nokkur mannslíf á milli. Það var í
fyrsta sinn f tfu ár f fyrra sem fjöldi lát-
inna í umferðinni fór undir tuttugu.
Þarna var ég að vona að það væri kom-
inn ákveðinn vendipunktur. Ég held
ennþá í þá von.“
svanhvit@blaðid.net
Cheerios er trefjaríkt
og sykurlítið og fer vel
í litla og stóra maga
I-