Orðlaus - 01.08.2005, Blaðsíða 44

Skátar hafa verið að starfandi í
tæplega þrjú. Sveitin sendi frá sér
skífuna Heimsfriður í Chile i fyrra
og nýja lagið þeirra Halldór Ás-
grímssonhefuráttmiklumvinsæld-
um að fagna á heimasíðunni Rokk.
is. Sveitin er skipuð fimm hressum
strákum sem koma úr mörgum
áttum. Auk Benna eru það Óli,
Pétur, Markús og Bjossi. Orðlaus
ákvað því að forvitnast frekar um
hljómsveitina.
Hvernig myndir þú
lýsa tónlistinni?
Vinur okkar kallar tónlistina sem
við spilum "skronk" og annar góð-
ur vinur sagði um tónlistina okkar
að það væri allt í rugli en samt allt
að gerast. Við höfum allir frekar
ólíka tónlistarsmekki. Það heyrist
oft í lögunum okkar og get ég lof-
að því að þegar við komum heim
af æfingu situr enginn sama disk-
inn í spilaran.
Hvað er á döfinni?
Við stefnum á að semja nógu
mörg lög sem við erum fullkomn-
lega sáttir við og ætlum i kjölfar-
ið að taka upp og gefa út aðra
plötu.
Stærsta giggið?
Ég veit ekki með stærsta en mér
fannst útgáfutónleikar sem við
héldum í Stúdentakjallaranum
mjög skemmtilegir. Ég var reyndar
með 39 stiga hita en tónleikarnir
voru engu að síður með þeim betri
sem við höfum spilað á og stórir
í huga manns þó að staðurinn sé
frekar lítill.
Lagið Halldór Ásgríms-
son, um hvað er pað?
Það koma nú reyndar bara fjögur
orð fyrir í laginu og þau eru klasa-
bomba, dátaleikur, sprengjuleit
og sinnepsgas. Þetta eru allt orð
sem Halldór lét frá sér falla í frétt-
um um sprengjuleit Sameinuðu
þjóðanna í frak árið 2003. Það
var fyrrum söngvari okkar, Ólafur
Guðsteinn, sem samdi textann og
speglar hann skoðanir okkar á viss-
an hátt.
Vantar eitthvað í ís-
lenskt tónlistarlíf?
Mérfinnst vantafleiri og betritón-
leikastaði sem eru opnir öllum hóp-
um, straumum og stefnum. Einnig
finnst mér að viðhorf og viðleitni
tónleikahaldara mætti breytast í
garð hljómsveita. Þá meina ég að
það ætti að verðlauna hljómsveit-
ir og tónlistarmenn meira. Barir
og tónleikastaðir eru jafn háðir
tónlistarmönnum og tónlistar-
menn eru háðir þeim. Án tónlist-
armanna væru þeir ekki að meika
bissness, það eru jú tónlistarfólkið
sem er oftast aðdráttaraflið. Ann-
ars er gaman að vita af því hvað
það er mikið af ungum og efnileg-
um hljómsveitum að spretta upp,
sveitir eins og Big Kahuna, Allmar,
Jakobínarína, Kosijama, Gavin
Portland, Johnny Poo, Truckloads
of Steel o.fl.
Heimsfrægð?
Kannski.
Hafið bið verið
að spila úti?
Já, við fórum í stutta tónleikaferð
um England í vetur en okkur var
boðið að spila á tvennum tónleik-
um í London af vefriti sem heitir
Drowned In Sound og X-Fm í Lond-
on (þar spiluðu einnig Skakkama-
nage, Jan Mayen og Reykjavík!)
og svo spiluðum á tónleikum sem
haldnir voru af plötuútgáfu sem
heitir Moshi Moshi. Það var bil á
milli þessara tónleika þannig að
við töluðum við vini okkar í Brigh-
ton sem eru í hljómsveit sem heitir
l'm Being Good og þeir skipulögðu
tónleika fyrir okkur og Reykjavík!
þar og í Southampton í millitíð-
Eitt að lokum, eigið
þið ekki einhverja
góða rokksögu?
Það er nú það... Mér fannst það
mikið rokk þegar Óli gítarleikari
ældi á trommusettið þegar hann
lamdi húðir í hljómsveit sem heit-
ir Svört Verða Sólskin (þetta gerð-
ist þegar hann var að spila) og
svo drapst Bjössi bassaleikari fyr-
ir framan sviðið með hljómsveit
sinni Petrograd áður en tónleikar
hófust. Það er líka mikið rokk. Ég
man ekki neina góða rokksögu af
Skátum, við erum allir svo prúðir.
Tu n g u m á I
heilla mig. Eins og er
hef ég lært átta tungumál um
ævina, burtséð frá mínu ylhýra
móðurmáli. Þó að þýskukunnátta
mín samanstandi núna af nokkr-
um frösum um flugvélar („þetta
er flugvél" og „þetta er gul flug-
vél", til dæmis) og danskan sé
mér nokkurn veginn lokuð bók
svo ekki sé nú minnst á forngrísku
sem mér er nú algerlega fyrirmun-
að að lesa, og man ekki annað
úr en að enska nafnið Chloe þýð-
ir líf finnst mér virkilega gaman
að búa yfir þessari þekkingu. Ég
get til dæmis fundið ýmsar teng-
ingar á milli mála, séð hvaða orð
eru svipuð, hvaðan þau koma og
margt fleira stórkostlega spenn-
andi fyrir nörd eins og mig. Um
daginn komst ég til dæmis að
því að ég get víst sagt eitthvað á
öllum málum, óháð kunnáttu og
áhuga. Ég get hnerrað á níu mis-
munandi tungumálum.
Þar sem ég sat umkringd snýtu-
pappír og klóraði mér í augunum í
vininni Húsavík komst ég að því að
ég er með frjókornaofnæmi. Með
fullri virðingu fyrir ofnæmisfólki
víðs vegar held ég að þetta sé eitt
leiðinlegasta ofnæmi allra tíma:
gott veður úti á íslandi, nota bene
(latina) og ráðin sem apóteksbæk-
lingurinn gefur mér er að 1 halda
mig innandyra, 2 loka öllum glugg-
um.Greinilegaleiðinlegastaofnæ-
mið. Fyrir utan rafmagnsofnæmi.
Og mjólkur-/ger-/sykur-/hveiti-
pakkinn er svo sem varla skemmti-
legur. Ekki rykmauraofnæmi held-
ur. Jæja. Ég velti mér að minnsta
kosti upp
úr sjálfsvorkunn
og snýtupappír og sam-
viskubiti.
Samviskan bítur
Ég er gríðarlega gjörn á að fá
samviskubit. Tungumálakunnátta
mín leyfir mér að velta þessu fyrir
mér á tvo vegu. Annars vegar: ég
er ofnæm. Ekki bara með ofnæmi
fyrir blásaklausum frjókornum
sem hafa ekkert illt í huga og vilja
bara grænka þessa vindasömu
eyju okkar. Ég er yfir höfuð of-
næm. Þess vegna nær samvisku-
bitið svona oft í rassinn á mér. Of-
næmi mitt má til dæmis sjá á því
Ég er yfir höfuð of-
næm. Þess vegna nær
samviskubitið svona
oft í rassinn á mér.
að um daginn bíðið bara fór ég
að gráta yfir þeim mikilfenglega
þætti „The biggest loser". Af því
að einn þeirra fékk að hitta kon-
una sína og hann var kominn nið-
ur í mittisstærð 34! Einmitt. He,
he (þýska). Mér til traust og halds
I vörn minni hafði ég reyndar ýms-
ar hormónabreytingar á skemmti-
legasta degi mánaðarins þar sem
maður gerir sér grein fyrir að nei,
maður gerðist ekki svo forsjáll að
kaupa feminine hygiene (enska)
vörur vikunni áður, og já, súkku-
laði er vist allt sem þú þarft til að
lifa af.
H i n
túlkunin á
mínu eilífa samvisku-
biti er þessi: ég er með ofnæmi.
Ekki bara fyrir litlu krúttlegu
frjókornunum heldur líka hinum
ýmsu skordýrum. Svo virðist að
minnsta kosti vera þar sem að ég
blæs út og fæ hin skrautlegustu
kýli í hvert skipti sem einhver ill-
gjörn fluga, innlend eða erlend,
nartar í mig. Það virðist vera eins
meðsamviskubitiðogskordýrabit-
in. I hvert skipti sem samviskan bít-
ur mig blæs ég út og steypist út
í ofnæmisviðbrögðum: nagandi
samvisku, ótta, leiða, og að sjálf-
sögðu sjálfsvorkunn yfir að þurfa
að ganga um með þessi viðbjóðs-
legu kýli þegar ég ætti að vera að
skemmta mér.
Sjáiði til, orðið sjálft (samviska)
býður upp á þessa túlkun: sam-
eiginleg viska allra í samfélaginu.
Þegar brotið er gegn þessari visku
fær maður samviskubit. Ég vísa
þessu hér með á bug og segi að
samviska sé eins og flugurnar.
Hún er nauðsynleg til að halda
lífkerfinu gangandi en því miður
eru sumir aðeins næmari en aðrir,
eins og með svo margt annað. Hún
sækir í mig, alveg eins og bölvað-
ar flugurnar, vegna þess að hún
veit að ég get ekki vísað henni á
bug. Hún veit að ég mun steypast
út og get þess vegna ekki hunsað
hana. C'est la vie. (franska)
Þess vegna sætti ég mig bara við
hlutskipti mitt og fer og kaupi Aft-
er-bite og súkkulaði sem svínvirk-
ar á samviskuofnæmið.
Til þess að þið fáið að hagnast
á tungumálakunnáttu minni, og
ég bæti aðeins við sameiginlega
visku svo að ég geti verið ánægð
yfir einhverju útbrotinu, segi ég
bara: Adios amigos (spænska). Vi
ses (sænska).
Sunna Dís Másdóttir