Fréttablaðið - 21.04.2012, Side 26

21. apríl 2012 LAUGARDAGUR26
Þ
etta hefur verið dálítið
langt og hægt ferli. Það
má eiginlega segja að við
séum eins og risaskjald-
baka,“ segir Arnljótur Sigurðsson,
bassaleikari, söngvari, og einn
lagahöfunda reggísveitarinnar
Ojba Rasta, en sveitin á eitt allra
vinsælasta lag landsins um þessar
mundir, Baldursbrá, sem situr
meðal annars í efsta sæti á vin-
sældalista Rásar 2. Alls eru með-
limir sveitarinnar ellefu og þar
með talin þrjú systkini Arnljóts:
Unnur Malín (kölluð Malla), sem
leikur á barítónhorn, trommarinn
Gylfi Freeland og Valgerður
Freeland, sem spilar á klarínett.
Arnljótur, 24 ára, og Gylfi, 21
árs, voru meðal stofnmeðlima Ojba
Rasta árið 2009 en eftir nokkrar
breytingar gengu Unnur Malín og
Valgerður (28 ára og 19 ára) til liðs
við sveitina í febrúar 2010 og hefur
hún starfað með þeirri liðskipan
síðan. Bandið er nú langt komið
með gerð fyrstu breiðskífu sinnar
og er stefnan sett á útgáfu fyrir
eiginlega sumarkomu. „Þessi plata
verður að koma út fyrir sumarið,
enda spilum við sólartónlist,“ segir
Unnur Malín.
Áhrifin koma víða að
Þessi útsprungna afurð íslenskrar
reggíflóru hefur leikið á fjölda
tónleika frá stofnun fyrir þremur
árum (og nokkrir meðlima hennar
aðstoðuðu meðal annars sjálfa
Fræbbblana við flutning gömlu
ska-perlunnar A Message To You,
Rudy á Menningarnótt á síðasta
ári), en það fyrsta sem heyrðist
til Ojba Rasta á öldum ljósvak-
ans var lagið Jolly Good, fullskap-
aður og döbbþungur reggíbolti
að jamaískri fyrirmynd sem náði
miklum vinsældum síðasta sumar
og fyllti marga tónlistaraðdáendur
eftirvæntingu. Baldursbráin
fylgdi í kjölfarið fyrir nokkrum
vikum og klóraði sig alla leið á
toppinn, en í því lagi kveður við
nokkuð annan tón þótt reggíið sé
sem fyrr í forgrunni.
„Áhrifavaldarnir eru hvaðan-
æva að,“ segir Arnljótur, aðallaga-
höfundur þótt lokaútkoma laganna
verði ávallt til í mikilli samvinnu
allra meðlima sveitarinnar. Unnur
Malín samsinnir því. „Fyrir
utan reggíið vísum við í margar
tegundir heimstónlistar, til dæmis
sígaunatónlist, og ekki síður
íslenskan þjóðlagaarf eins og heyr-
ist í Baldursbrá. Mamma okkar
er hagyrðingur og með limur í
Kvæðamannafélaginu Iðunni, sem
hefur skilað sér í uppeldinu. Hún
hefur kennt okkur margar rímur
og Arnljótur skellti sér á þjóð-
lagahátíð hjá móðursystur okkar
á Siglufirði sem unglingur og féll
algjörlega í stafi, fór á námskeið í
rímnakveðskap og allt,“ útskýrir
Unnur Malín.
Arnljótur segir systkinin öll
hafa gaman af tónlist frá flestum
heimshornum og hafi auk þess alla
tíð hlustað mikið saman á tónlist.
„Eftir því sem við hlustum meira
streyma áhrifin inn í blóðið. Oft
er erfitt að greina nákvæmlega
hvaðan áhrifin eru, en þau eru
vissulega til staðar.“
Fjölbreytnin í reggí-tónlistinni
En hvernig kom svo til að íslensk
ungmenni ákváðu að einbeita sér
að reggítónlistinni?
„Reggígrúppurnar hér eru
reyndar fleiri en marga grunar
og sífellt bætist í hópinn,“ segir
Gylfi og vísar þar meðal annars til
Hjálma, sem hafa verið óþrjótandi
við að breiða út íslenskan reggí-
boðskap í hartnær áratug og
Amaba Dama, sveitar sem leidd
er af Magnúsi Jónssyni, eða
Gnúsa Yones, en fyrsta plata Ojba
Rasta er einmitt tekin upp í hljóð-
veri Gnúsa, Studio History, og er
mikill samgangur milli sveitanna
tveggja.
„Við höfðum lengi hlustað á
reggí,“ tekur Arnljótur við. „Svo
jókst áhuginn og þekkingin á
þessari tónlist dag frá degi. Smátt
og smátt fer maður að greina
þessa miklu fjölbreytni í reggíinu.
Það eru til svo margar stefnur og
straumar að þetta er ansi djúp
tjörn sem þarf að vaða. Í upphafi
var jamaíski tónlistarmaðurinn
og upptökustjórinn Lee „Scratch“
Perry mikill áhrifavaldur og við
spiluðum lög eftir hann, en þegar
við kynntumst Gnúsa og Hjálmi
Ragnarssyni [Hjálmur, eða Hjalli,
er meðlimur Ojba Rasta og ber titil-
inn „Dubmaster“, ber með öðrum
orðum ábyrgð á þeim fjölmörgu
furðuhljóðum sem flestum þykir
ómissandi í reggítónlist] fór boltinn
að rúlla fyrir alvöru. Hjalli nær að
galdra eitthvað alveg sérstakt út
úr okkur. Við ákváðum snemma
að við vildum hafa döbb-fíling á
tón listinni og þannig eru nokkur
laganna á plötunni, sum þeirra án
söngs,“ útskýrir Arnljótur.
Gylfi bætir við að sjálf séu syst-
kinin nokkuð hissa á vinsældum
þeirra tveggja laga sem sveitin
hefur sent frá sér hingað til. „En
við erum sæl og glöð með þetta.
Við höfum svo rosalega gaman af
þessu og vonumst bara til að það
nái í gegn til hlustenda.“
Listrænt uppeldi
Trommarinn Gylfi Freeland er
önnum kafinn maður, rétt eins
og systkini sín, en ásamt því að
tromma með Ojba Rasta er hann
einnig meðlimur í hljóm sveitunum
Retro Stefson og Berndsen, sem
eitís áhuga maðurinn Davíð Bernd-
sen leiðir. Fyrrnefnda sveitin er
einnig í þann mund að gefa út nýja
plötu og dvelja meðlimir hennar
langdvölum erlendis. „Við í Ojba
Rasta erum þó svo heppin að hafa
annan trommara, Erling Bang, svo
það er ekki mikið vandamál þegar
ég forfallast,“ segir Gylfi.
Arnljótur kemur líka víða við
í íslenskum tónlistarheimi og
leikur meðal annars með hljóm-
sveitinni Sin Fang, á meðan Unnur
Malín og Valgerður einbeita sér
fyrst og fremst að Ojba Rasta á
tónlistar sviðinu. Valgerður stund-
ar nám á myndlistarbraut í Fjöl-
braut í Breiðholti og útskrifast í
sumar, en svo skemmtilega vill
til að Unnur Malín, Arnljótur og
Gylfi útskrifuðust líka af sömu
braut í sama skóla. Má því gera
ráð fyrir að systkinin hafi hlotið
listrænt uppeldi?
„Já, það er óhætt að segja það,“
segir Unnur Malín. „Pabbi okkar,
Sigurður Örlygsson, er mynd-
listar maður og djassgeggjari og
veggirnir á heimilinu voru þaktir
málverkum og geisladiskum.
Mamma og pabbi spiluðu ekki
sjálf á hljóðfæri en gættu þess vel
að við fengjum tækifæri til þess.
Við erum til dæmis öll alin upp
af Lárusi Grímssyni, hljóðfæra-
leikara og hljómsveitarstjóra, í
Skólahljómsveit Vesturbæjar og
Lúðrasveit Reykjavíkur, en hann
kenndi okkur mjög margt.“
Arnljótur bætir við að reynsl-
an úr lúðrasveitunum hafi verið
ómetanleg. „Það er rándýrt að
senda mörg börn í tónlistarnám
í einkaskóla, enda erum við alls
sjö systkinin, en við fengum góða
kennslu og mikla reynslu í skóla-
hljómsveitinni. Þess vegna höfum
við líka öll leikið mikið af sömu
tónlistinni, allt frá tónlistinni í
teiknimyndinni Herkúles yfir í
Stravinsky, nútímatónlist og allt
þar á milli.“
Reggíbarnið Unnsteinn
Auk þess að spila með Ojba
Rasta og Lúðrasveit Reykjavík-
ur starfar Unnur Malín hjá Ice-
land Travel og sér um ungan son
sinn, Unnstein. Sá stutti heyrði
slagarann Baldursbrá leikinn
í fyrsta sinn þegar hann var
staddur í móðurkviði á sviðinu
þegar Ojba Rasta lék á Airwaves-
hátíðinni haustið 2010.
„Ég var kasólétt á sviðinu með
þennan stóra lúður og hafði stól
á sviðinu til öryggis. Arnljót-
ur var að kynna hljómsveitina
og sagði: „Þetta er Unnur Malín
systir mín og litli frændi minn,“
en þá vissum við ekki hvers kyns
barnið var. Arnljótur sagðist
halda að barnið væri strákur,
eða að minnsta kosti vona það,
og hann hafði rétt fyrir sér. Það
er gaman að eiga það á upptöku
þegar bróðir minn spáir rétt
fyrir um kynið,“ rifjar Unnur
Malín upp og hlær. „Unnsteinn
bregst líka alltaf við þegar hann
heyrir í Ojba Rasta, fer að dansa
og syngja.“
Aðspurð segjast systkinin ekki
enn hafa ákveðið nafn á nýju
plötuna, þótt ýmsir vinnutitlar
hafi verið teknir í notkun. „Ætli
við nefnum hana ekki bara Dubbi
Morthens,“ segir Gylfi að lokum
við nokkra kátínu systkina sinna.
Við erum glöð og sæl með þetta.
Við höfum svo rosalega gaman af
þessu og vonumst bara til að það
nái í gegn til hlustenda.
Vöðum í djúpri reggítjörn
Systkinin Unnur Malín, Arnljótur, Gylfi Freeland og Valgerður Freeland eru öll í reggísveitinni Ojba Rasta sem flytur Baldurs-
brá, eitt vinsælasta lag landsins. Kjartan Guðmundsson ræddi við þau um listrænt uppeldi í Vesturbænum og reggíbarnið Unnstein.
OJBA RASTA Þau Arnljótur, Valgerður, Gylfi og Unnur Malín fengu listrænt uppeldi, voru öll í Skólahljómsveit Vesturbæjar og
útskrifuðust af myndlistarbraut í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Um hríð bjuggu Ojba Rasta-systkinin í Litla-Skerjafirði. Jón
Hjartarson, leikari og rithöfundur, gaf árið 1983 út barnabókina
Snoðhausar sem byggði að einhverju leyti á ævintýrum barna
höfundarins og vina þeirra en í þeim hópi voru téð Ojba Rasta-
systkin. „Það var mjög gaman að lesa um sjálfan sig í bók,“ segir
Unnur Malín. „Ég ákvað sjálf að semja bók í svipuðum stíl eftir
að hafa lesið Snoðhausa og byrjaði að hamra inn á eldgamla
ritvél, en það varð ekkert meira úr því.“
■ SNOÐHAUSAR Í SKERJAFIRÐI