Bókbindarinn - 01.03.1956, Blaðsíða 28

Árscell Arnason: Band á Guííbrandsbiblln. Brúnt
maroquinskinn, handgyllt eftir eigin tcikningu.
ICrossinn innlag&ur svörtu skinni, sólin rauSgulu,
litlu hornreitirnir hvítu skinni. A kili innlagðir
sómu litir.
unnar hefur venð 500, og á bls. 260 er greinar-
gerð um samtals 250 eintök, sem bundin bafa ver-
ið á Hólum, þar af 3 gylltar utan á spjöldum og
að auk ein ,,forgyllt“. Þessar biblíur virðast hafa
verið bundnar 1585. Af ,,Minnisbókinni“ sést cinn-
íg, að af 375 eintökum Sálmabókarinnar hafa 116
venð sendar í band td Danmerkur, en að Jón Arn-
grímsson hefur bundið hin. Hefur það verið bollt
binum íslenzku bókbindurum að bafa þannig þau
cintök, sem erlendis voru bundin, td samanburðar.
I „Minnisbókinnd', bls. 236, stendur (fært til
nútíðarstafsetningar).
Td minnis. Bókbindara tól og týgi, sem cg
keypti af Jurin og hans húsbónda. Anno 1585.
Pressan stóra 3 dalir og 19 skildingar,
4 smáprcssur 1 dalur og 7 skildingar,
3 stærri prcssur ijA dalur og 8 skildingar,
sniðpressa 1 mark 4 skildingar,
pressa að binda í 1 dalur 2 skildingar,
slaghamar 1 dalur 2 skildingar,
skurðjárn 2, 5 dalir 3 skildingar,
BÓKBINDARINN
2 borar 9 skildingar,
1 sög 13 skddingar,
2 heflar með látún beslag 1 dalur 10 skildingar,
aðrir tveir 18 skildingar,
kransrúlla 1, 1 dalur 26 skildingar,
planerabredda mcð þremur spjöldum 12 skild-
ingar,
límpottur 1 mark 12 skildingar,
klisterpott 12 skildingar,
Sex krókar 9 skildingar,
kaup á öðru pund cr 2 merkur
pund álún 3 skildingar,
pund bóka tvinna 18 skildingar,
pund líns 3 skildingar og J4,
smáspjöld á bækur 30,
spenlar á smábækur. Dýs (= þctta) 6 skild-
ingar,
messingar þráður 12 skildingar.
Af þcssu virðist svo sem annar maður utanlands
hafi átt bókbandstækin og Jurin venð í þjónustu
hans. Hefur hann þá að líkindum farið utan, en
Jón Arngrímsson tekið við, sá er getið cr við
bundning Sálmabókarinnar, og hefur hann cflaust
lært bjá Jurin. En af orðum Arngríms lærða má
ráða, að fleiri bafi lært bjá bonum.
Skrá þessi er merkileg í sögu hins íslcnzka bók-
bands, af því að hún sýnir, hvaða tæki voru notuð
hér í önclverðu, og munu bókbindarar enn kann-
ast við flest, sem þarna er nefnt. „Pressa til að
binda í“ er að líkindum bókastóllinn, skurðjárn-
in munti vera í stað plógsins, borarnir, sögin og
heflarnir til að vinna spjöldin á bækurnar, en þau
vorti úr tré, messingarþráðurinn til að festa búnað
á þau, kransrúllan til að móta skrautborða í skinn-
ið á spjöldunum, krókarnir í bókastólinn, álún-
ið í límið. Ovíst er, livað „planerabredda" bef-
tir verið; „bredda“ er nú ekki baft um önnur tæki
cn hnífa. í bókbandsmáli er að „planera“ haft
um það að dýfa prentuðum örkum í límvatn með
álúni í, pressa vatnið hæfilega úr þeim og hengja
þær til þurrks. Orðið ,,breð“ er til á Vestfjörðum
í merkingunni flatningsborð, og gæti ef til vill
verið, að borð til að „planera" á befði verið kall-