Prentarinn - 01.03.1997, Blaðsíða 8

■ ■■ BOKAGERÐARMENN
Brot af sögu lítillar ^fÁí)
sem langaði að verða VI Vll
Þegar ég kom til
starfa hjá Guð-
jónO var Pálmi
A. Arason eini
fasti starfsmaður
prentsmiðjunnar.
Prentsmiðjan var
þá til húsa að
Hallveigarstíg 6b
í bakhúsi og
gengið í gegnum
undirgang sem
enn er þarna og
húsið blasir við í
gegnum undir-
ganginn. Hásið
var áður íbúð
Guðjóns og konu
lians, Mörtu
Magnúsdóttur,
og fyrsta prent-
vélin var í horni í
stofunni. Síðan
flutti Guðjón á
efri hœðina og
loks úr húsinu,
því alltaf stœkk-
aði prentsmiðjan.
ÓLAFUR H.
HANNESSON
Hjá GuðjónÓ unnu nokkrir í
hlutastarfi. Sigríður Mathiesen
vann mikið fyrir Guðjón við upp-
töku á tékkum og fleiru. Einar Jóns-
son, prentari úr Gutenberg, vann oft
um helgar. Hálfdán bflstjóri keyrði
allt út fyrir prentsmiðjuna og
Guðjón sjálfan því hann hafði aldrei
tekið bílpróf, mátti aldrei vera að
því vegna ákafans við að sjá um
prentsmiðjuna og ört vaxandi við-
skiptavinahóp. Við hættum að nota
ciceró-kerfið, sem hafði verið við
lýði í 500 ár eða allt frá dögum
Gutenbergs. Þetta gerðum við til að
þjóna viðskiptavinum okkar, sem
þurftu að aðlaga sig nýjum bók-
haldsvélum og tölvum og fengum út
á þetta mikil viðskipti, reyndar
stundum töluvert meiri en við réðum
við með góðu móti. Við hlustuðum á
viðskiptavininn og gerðum óskir
hans og þarfir að okkar kröfu.
Guðjón var kröfuharður húsbóndi en
sanngjam þegar á allt er litið, mikill
persónuleiki.
Fyrsti lærlingur prentsmiðjunnar
var Þorsteinn Veturliðason,
hugmyndaríkur og efnilegur prent-
í lofti fúlu lífið deyr.
Lærlingar og sveinar tveir,
í svartri mengun sitja þeir
sofna og vakna aldrei meir.
Stakan svínvirkaði og innan
skamms tíma var prentsmiðjan með
þeim hreinustu í faginu. Prent-
smiðjan fluttist fljótlega að Lang-
holtsvegi 111 í stórt og glæsilegt
húsnæði. Einn minnisverður atburð-
ur kemur í hugann þaðan. I harð-
indakafla gaf góðhjörtuð kona sæg
af snjótittlingum fuglakorn á bíl-
skúrsþaki rétt hjá okkur. A slaginu
klukkan tólf á hverjum degi kom
smyrill og fékk sér fuglasteik.
Húsnæði þetta var tekið á leigu,
leigan varð fljótlega mjög há og
þess vegna keypti Guðjón Þverholt
13 og þangað fluttum við. Þarna var
áður aðsetur Kexverksmiðjunnar
Esju til margra ára og í skúr við
hliðina voru geymdir hrútar og enn
finnast menjar eftir kexið og
hrútana. Guðjón keypti alla lóðina
nema smáskúr á horninu sem DV
náði í og þar hófst fyrir alvöru veldi
þeirra Dagblaðsmanna. Þeir hafa
sveinn. Hann vildi ýmsar lagfær-
ingar í vinnusal, sem fóru stundum
fyrir brjóstið á stjómendum. Loft
var oft þungt og mikið notað af
rokgjörnum hreinsiefnum og engin
loftræsting. Þessi vísa var búin til af
setjaranum til að hjálpa prenturum
í baráttu þeirra fyrir betri loftræst-
ingu.
alltaf verið góðir grannar, nema
þegar þeir byggðu nýja húsið sitt
fyrir gluggana hjá okkur, en hvað er
smásteypa milli vina.
Ferðalög
Ferðalög voru stunduð á þessum
tímum. Þeir hraustustu fóru í fjalla-
og óbyggðagönguferðir, svo sem frá
Þingvöllum til Laugarvatns að
fjallabaki fyrir ofan Hrafnabjörg og
fram hjá Kálfstindum; frá Svartagili
í Þingvallasveit til Botnsdals í Hval-
firði með viðkomu á Botnssúlum
sem eru yfir 1100 m háar. Einnig
klifum við Esjuna áður en hún
komst í tísku. Við lentum þar í
svaðilförum við að koma mann-
skapnum niður aftur og var það fyrir
snarræði Sigurðar Þorlákssonar að
við misstum ekki einn úr hópnum
niður í svellbarið hamrabelti. Við
renndum okkur niður snjóskafl á
bakinu og áttum síðan að nota
hæiana á skónum til að hemla. Einn
lokaði augunum á leiðinni niður,
setti fætuma upp í loft og stefndi í
voðann. Sigurður sá hvað verða
vildi, gróf sig niður með fætuma og
náði taki á félaga okkar í þann
veginn sem hann var að hverfa niður
í bjargið stóra. Nestið í fjallgöng-
unni, sem við neyttum á tindinum,
var rúnnstykki rifið í miðju og
hvolft í slatta af sardínum úr dós og
sturtað niður með smáslurk af
rússnesku vodka. Eftirrétturinn var
rúsínur. Við skildum eftir beina-
kerlingarvísu í jámhólk sem er þar í
vörðunni til vitnis um ferð okkar:
Prentaramir príla tindinn,
pissa kátir upp í vindinn.
Diddi, Steini, Stebbi og Óli
standa hér á hæsta hóli.
A sjötugsafmæli Guðjóns var farin
í Þórsmörk ógleymanleg ferð.
Pantaðir vom kassar af léttvíni og
líka sterku og urðu margir skraut-
legir eins og skiljanlegt er. Stöðvað
vár á Selfossi og þegar starfsfólkið
kom til baka inn í rútuna stóð
Guðjón í dyrunum og lét alla fá sér
einn sterkan, kvenfókið varð auk
þess að kyssa höfðingjan rembings-
kossi. Þetta var upphafið og ferðin
eftir því. Stúlkur sem voru með,
sögðu mér seinna að þama hefðu
þær í fyrsta skipti bragðað á veigum
Bakkusar. Mikið var sungið á leið-
inni og meðal annars þessi vísa eftir
Óla H. með lagi eftir Þorstein
Veturliðason:
8 ■ PRENTARINN