Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1934, Qupperneq 25

23
f byrjun átjándu aldar kom ítali nokkur fi-am meö
þá kenningu, aö chalcedon ynni bug á vofum og for-
ynjum, þvi aö hann læknaði aungveiki þá, sem skyggn-
inni ylli. ítali þessi var í aöra röndina svo raunsær,
að hann hugði skyggni stafa af sjúkdómi í augunum.
En á hinn bóginn heldur hann, að ráðin verði bót á
þeim sjúkdómi með þeim læknisdómi, sem er engu
miður dularfullur en skyggnin sjálf.
Bcrgkrystallinn er gagnsætt, litlaust kvarz. Hann
finnst víða og stundum í mjög stórum krystöllum,
sem fyrrmeir voru notaðir í hinar fegurstu skálar og
drykkjarker. Margir lærðir menn hugðu, að berg-
krystallinn væri steinrunninn ís, og sumir héldu jafn-
vel, að á nógu löngum tíma gæti hann smátt og smátt
harðnað og orðið að demanti, er sérstök skilyrði væru
fyrir hendi.
Bergkrystallinn átti að vera ágætur lyfsteinn. Átti
einkum að vera ágætt fyrir sjúklinga, sem þjáðust
af þorsta, að hafa krystalsmola undir tungunni. Lík-
lega stafar þessi trú af þeirri skoðun, að krystallinn
væri orðinn til úr ís.
Á Miðöldum bárust svokallaðar krystalsspár frá
Austurlöndum til Evrópu. Við spána var notuð stór
kúla úr bergkrystalli, og skyldu helzt vera ógagnsæ
ský inni í kúlunni. Sjáandinn tók sér stöðu framan
við kúluna og horfði fast og lengi í hana. Tóku þá
skýin í kúlunni smátt og smátt á sig ýmsar myndir,
sem sjáandinn gat ráðið af ókomna atburði. Allir
geta reynt dálítið svipað, t. d. að stara inn í eld, þang-
að til augun eru orðin þreytt. Fer þá varla hjá því,
að hinar kynlegustu myndir sjáist í glæðunum.
Margar sagnir eru til um krystalsspár í Evrópu á
seytjándu og átjándu öld. En flestar eru þær óhugð-