Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1934, Qupperneq 44

42
í biblíusögunum. Þá sögu mætti segja nokkuð á ann-
an veg.
Maðurinn naut fljótt yfirburða sinna í baráttunni
við dýrin um beztu aðstöðuna. En jafnframt því, sem
sigrar hans urðu fleiri, lífskjör hans betri og meira
af náttúrunni honum undirgefið, hófst baráttan inn-
byrðis meðal mannanna sjálfra. Þá hófst það borgara-
stríð, sem stendur enn, og ekkert lát virðist á. Þad er
syndafall mannsins, þeyar hann í fyrsta sinn ýtti bróð-
ur sínum burt frá eldinum til þess að sitja þar sjálf-
ur'. Af því stafar sú erfðasynd, sem síðan hefur fylgt
honum, eins og svartur skuggi, svertir nafn hans og
sveipar myrkri um híbýli hans. Það er sú erfðasynd,
sem veldur því, að þúsundir manna eiga ekki þak
yfir höfuðið, þegar margir búa í höllum, með öllum
mestu og beztu þægindum lífsins. Það er hún, sem
veldur því, að miljónir líða hungur og kulda, þegar
þúsundir manna búa við allsnægtir í fötum og fæði.
Það er hún, sem veldur því, að hveitinu er brennt og
matvælin fúna niður í kornhlöðunum. Það er hún,
sem rekur þjóðir út í blóðugar styrjaldir, þar sem
bræður berjast og sonur vegur fööur. Slíkur er ávöxt-
ur erfðasyndarinnar. Slík eru verk hinna vitru manna,
sem skapa ódauðleg listaverk í heimi efnis og anda,
þeirra, sem gætu allir sem einn notið gjafanna frá
móður náttúru. — Það eru verk mannanna, sem gera
ekki það sem þeir geta, þeirra sem eiga máttinn, en
vantar viljann, þeirra, sem gera kröfur, en skortir
kærleika.
Mennirnir hafa marga sigra hlotið og mörg afrek
unnið. Þó eiga þeir ennþá eftir að vinna stærsta sig-
urinn, þann, sem mestu skiftir fyrir hamingju þeirra,
fyrir sál þeirra. Þeir eiga eftir að sigrast á erfðasynd-