Aðventfréttir - 01.04.1992, Blaðsíða 14

FIMMTUDAGUfí
Hinn fullkomni
söfnuður -
Hvers vegna er hann
ekki til staðar?
Dœmisagan um illgresið
Eftir Joel Musvosvi
Ritningarvers: Mt 13.24-30
/
upphafi starfsemi sinnar átti Jesús
miklum vinsældum að fagna. En á
öðru starfsári hans hófst andstaða
gegn kenningum hans aðallega frá
leiðtogum fólksins. Þeir hvöttu fólkið til
vantrúar á boðskap hans.
Þessi breytta afstaða áheyrendanna
olli því, að Jesús tók að nota aðra starfs-
aðferð en upphaflega og flutti nú boð-
skap sinn að miklu leyti í dæmisögum.
Fylgjendur hans skildu vel boðskap
dæmisagnanna, en þessi boðunaraðferð
var honum vernd gegn árásum óvina
hans. Orðið „dæmisaga" þýðir, að and-
leg sannindi eru fólgin í frásögn um
hversdagsatburði. Jesús notaði mest
þessa aðferð þegar hann flutti boðskap,
sem líklegt var að æsa myndi mótstöðu
gegn starfi hans. Þess vegna er það
gagnlegt, að við kynnumst ríkjandi
kringumstæðum, þegar hver dæmisaga
var sögð til þess að skilja betur kjarna
þeirra sanninda, sem Jesús var að flytja.
í 13. kafla Matteusarguðspjalls segir
Jesús frá manni, sem sáði hveiti í akur
sinn. Að nóttu til sáði óvinur hans ill-
gresi í sama akur. Og fyrst í stað var
enginn munur sjáanlegur á hveitinu og
illgresinu. Seinna sáu þjónarnir, hvað
gerst hafði, og þeir sögðu herra sínum
frá því. Þjónamir buðust til að uppræta
illgresið, en húsbóndinn afþakkaði það,
vegna þess að það myndi hafa neikvæð
áhrif á hveitið. Hvílík saga - svo ein-
föld en samt svo djúphyggin!
DEILAN MIKLA
Hinn þekkti þýski guðfræðingur
Helmut Thielicke segir um þessa
dæmisögu í bók sinni Faðirinn, sem
beið: „Þessi dæmisaga fjallar um alvar-
lega hættu - leyndardómsfullan kraft,
sem er hvarvetna að verki”.'. Hann segir
ennfremur, að þennan kraft sé ekki ein-
ungis að finna í miðstöðvum spillingar-
innar, heldur geti hann gert vart við sig
á biskupaþingum, í rannsóknarstofum
guðfræðinga og frá ræðustólum. I þess-
ari dæmisögu dregur Jesús upp skýra
mynd af hinni miklu deilu milli tveggja
andstæðra afla sem eru að verki í heimi
okkar
í skýringu sinni segir Jesús að akur-
inn sé heimurinn. í þessari alheimsbar-
áttu eru tveir aðilar, sem keppa að því
að stjóma heiminum - Kristur og Sat-
an. Allar mannverur fæðast á orrustu-
vellinum og öll verðum við þátttakend-
ur hinnar miklu baráttu. Enginn getur
verið einungis áhorfandi. Sérhver at-
höfn okkar hefur sín áhrif í þessari bar-
áttu, með eða á móti.
Baráttan fer fram á sviði hins mikla
alheims, en hún fer einnig fram í
mannssálinni. Ellen G. White segir að
mannssálin sé hinn mesti orrustuvöllur
heimsins (sjá Vegurinn til Krists bls.
44). Þess vegna dirfumst við ekki að
lifa eins og friður ríki og engin hætta sé
á ferðum. Alheimurinn er í styrjaldará-
standi.
Dæmisagan segir, að Jesús, sem eig-
andi akursins, hafi sáð góðu sæði í hann
um hábjartan dag. Guð þarf ekki að fela
neitt. Hann leyfir öllum sköpuðum ver-
um sínum að rannsaka allt í fari sínu ná-
kvæmlega. Hann starfar á grundvelli
opinna tjáskipta. Hann sáir góðu sæði,
því að „sérhver góð gjöf og sérhver full-
komin gáfa er ofan að og kemur niður
frá föður ljósanna. Hjá honum er engin
umbreyting né skuggar sem koma og
fara“ (Jk 1.17). Og samkvæmt skýringu
hans táknar hveitið börn ríkisins (Mt
3.38). Samkvæmt Jes 61.3 munu þeir
„kallaðir verða réttlætiseikur, plantan
Drottins honum til vegsemdar.“ Börn
14
Aðventfréttir 4.1992