Aðventfréttir - 01.04.1992, Blaðsíða 21

þegar maðurinn sem skuldaði honum
þá, bað hann að bíða þangað til hann
gæti borgað honum, þver neitaði hann
því og lét setja hann í fangelsi, þangað
til að skuldin yrði greidd.
Einhverjir þjónar konungsins sáu
þetta og urðu undrandi yfir því, að þessi
maður, sem hafði fengið svo stóra gjöf
frá konunginum, gæti verið svo harður
við kunningja sinn, sem skuldaði hon-
um nokkra skildinga. Þeir fóru til kon-
ungsins og sögðu honum frá því. Kon-
ungurinn varð reiður og bað þá sækja
þennan vanþakkláta þjón. „Illi þjónn”,
sagði hann við hann. „Ég gaf þér þessa
miklu peningaupphæð, sem þú skuldað-
ir mér. Hefðir þú þá ekki átt að vera
góður við samþjón þinn, og bíða eftir að
hann gæti borgað þér það, sem hann
skuldaði.“ Þjónninn gat engu svarað, og
konungurinn bauð þjónum sínum að
taka hann fastan og setja hann í fangelsi
og láta hann vera þar, þar til hann gæti
borgað.
Munið eftir því, að með þessari sögu
er Guð að segja okkur, hvernig ríki
Guðs er. Þegar við segjum Jesú að við
séum leið yfir því, sem við höfum gert
rangt, vill hann fyrirgefa okkur. Og í
Guðs rfki eru allir góðir hver við annan.
Ritningarvers: Mt 20.1-16
Vínberin voru fullþroskuð. Bóndinn
fór í bæinn snemma um morguninn til
að leita að verkamönnum. „Hvað vilt þú
borga okkur?“ spurðu þeir. „Venjulegt
dagkaup“ svaraði hann. „Ef þið vinnið
allan daginn, borga ég hverjum ykkar
einn denar”. „Það er í lagi“ svöruðu
þeir, og svo fóru þeir að vinna. En
bóndinn sá, að hann þurfti að fá fleiri
verkamenn, svo að hann fór aftur í bæ-
inn og fann menn, sem vildu gjaman fá
vinnu. Þetta endurtók sig aftur og aftur
þennan dag, þangað til komið var að
kvöldi. Þá hitti hann nokkra menn í
bænum. Hann spurði þú, hvers vegna
þeir hefðu eytt deginum í ekki neitt. —
„Vegna þess að enginn bauð okkur
vinnu”, sögðu þeir. „Þá vil ég bjóða
ykkur vinnu“ sagði hann. „Komið með
mér og hjálpið okkur að ná síðustu á-
vöxtunum heim“. Og þeir fóru með
honum og fóru að hjálpa til.
Skömmu síðar byrjaði að dimma.
Bóndinn kallaði á verkstjórann og bað
hann að borga verkamönnunum dag-
kaupið. „Láttu þá standa í röð þannig,
að þeir, sem komu síðast, standi fremst,
og þú borgar hverjum manni einn den-
ar”. Þeir, sem aðeins höfðu unnið einn
tíma, urðu undrandi og glaðir yfir því að
fá heil daglaun. Þeir, sem höfðu unnið
allan daginn og stóðu aftast í röðinni,
tóku eftir þessu, og urðu óánægðir yfir
því, að þeir fengu einungis einn denar
eins og allir hinir. Þeir fóru til víngarðs-
eigandans og kvörtuðu um þetta, og
fannst það vera mjög ranglátt.
Víngarðseigandinn spurði þú, hvort
þeir hefðu ekki fengið það, sem hann
lofaði þeim, áður en þeir byrjuðu að
vinna. „Hef ég ekki leyfi til að nota
peningana mína eins og ég vil? Eruð
þið öfundsjúkir, af því að ég gef öðrum
gjafir?"
Okkur finnst það kannski einkenni-
legt, að þeir, sem unnu eina klukku-
stund, fengu eins mikið og þeir, sem
unnu allan daginn. En Jesús var að
kenna fólkinu eitthvað sérstakt um
Guðs ríki. Það segir okkur eitt, sem er
SUNNUDAGUR
OVÆNT
LAUN
Bara fyrir krakka