Heimilisritið - 01.12.1945, Síða 16

Tilraunin
Óhugnanleg og
frumleg
smásaga
Eftir MICHAEL HERVEY
TVEIR hvítklæddir menn unnu
þögulir og handfljótir. Hreyfingar
þeirra og handbrögð voru svo
hnitmiðuð og samtaka, að likast
var sem þeir læsu hugsanir hvors
annars. Þeir unnu af kappi alein-
ir í skurðstofunni; klukkustund
eftir klukkustund leið, en fyrir
þeim hafði tíminn löngu hætt að
vera til. Þeir voru ákafir og niður-
sokknir í verk sitt, þessar kyrrlátu
næturstundir; augu þeirra ein báru
vott um eftirvæntingu þeirra og
hugaræsingu.
Stærri maðurinn andvarpaði
loks, færði sig úr hlífðarfötunum
og kastaði verkfærunum á borð
við hlið sér, svo að glumdi í.
„Jæja“, sagði hann, „það eina,
sem við getum nú, er að bíða og
sjá til“.
Aðstoðarmaður hans svaraði
engu. Svipur hans var slíkur, sem
maðurinn væri að vakna upp af
hræðilegri martröð.
Kaldranalegt glott kom fram á
varir stóra mannsins.
„Sú bezta heilaóperasjón sem ég
hef gert“, rumdi hann út úr sér
og færði sig úr löngu skurðlækna-
hönzkunum. „Það getur orðið
gaman að vita, hVer árangurinn
verður, heldurðu það ekki, Mor-
ley?“
Það var hryllingur í svip Mor-
leys. „Ég skil ekki, hvernig þér
hefur tekizt að fá mig til að hjálpa
þér“, muldraði hann og forðaðist
14
HEIMILISRITIÐ