Heimilisritið - 01.12.1945, Síða 37

að heitt væri í veðri þessa
stjörnubjörtu sumamótt.
Suður-þýzkur hermaður hvísl-
aði seinna að mér: „Jahá, það
voru Prússamir, sem eyddu
borgina“. Hann, þessi óbreytti
þýzki hermaður, hafði viðbjóð
á eyðileggingunni. „Og alltaf
kemur það sárast niður á vesa-
lings óbreytta fólkinu", sagði
hann.
Yfirforingi herliðsins í borg-
inni, þýzkur kaupsýslumaður,
sem kvaddur hafði verið frá
varaliðinu, veitti okkur vðtöku
í einu hinna fáu húsa, sem enn
lafa uppi í borginni.
„í einni grein viðskiptanna
var aldrei hætt að höndla“, seg-
ir hann meðal annars, „hvorki
meðan bardagarnir stóðu né
síðan. Það var í pútnahúsi borg-
arinnar. Síðast lét ég loka því,
en þá kom maddaman sjálf í
heimsókn til miín alveg stór-
hneyksluð. „Hvers vegna má
ekki sinna venjulegum viðskipt-
um?“ spurði hún. „í gær skip-
aði yfirherstjómin svo“, segir
foringinn, „að opna skuli öll
saurlífishús í hinum hemumda
hluta Frakklands. Nú verð ég
að senda eftir maddömunni og
gleðja hana með þessu“, bætti
hann við og hló í kampinn.
Okkur er vísað á næturstað í
auðu húsi með andstyggilegum
húsgögnum í, eftirlíktum aust-
rænum stíl, og við ráðum það
fljótlega af ýmsum blöðum,
sem liggja á víð og dreif, að
þama hefur einn af heldri
bankastjóram bæjarins búið.
Franskur millistéttasmekkur
eins og hann er lélegastur. Eg
legg undir mig eitt af svefnher-
bergjum fjölskyldunnar. Dýnan
liggur enn í gamaldags tví-
stæðurúminu. Fötin bankastjór-
ans hanga enn snyrtilega í fata-
skápnum. Jafnvel lafasíði svarti
frakkinn. Mér er sem ég sjái
eigandann ganga í honum til
kirkju á sunnudögum, feitan
og hreppstjóralegan. Auðsjáan-
lega hefur hann farið í flýti,
engan tíma haft til þess að
láta niður í ferðaskrínur sín-
ar. í borðstofunni á neðri hæð
hússins, stóð morgunverðurinn
á borðum. Máltíð, sem aldrei
•var lokið.
Hvílík bylting hlýtur það
hafa verið í smáborgaralegu
lífi hans að leggja á þennan
skyndiflótta áður en borgin
var sprengd í loft upp. í þessu
húsi naut hann öryggis, virð-
ingar og allmikilla þæginda
þangað til í síðastliðnum mán-
uði, hér var arði af heilu ævi-
starfi safnað í heimili. Þetta
hús var líf mannsins. Þá skall
þruman yfir. Steypiflugvélam-
ar, sprengjumar. Og líf þessa
húss, var tætt í rúst, og eins
HEIMILISRITIÐ
35