Heimilisritið - 01.12.1945, Side 48

hana og hann sagði einu sinni við
mig“.
„Gleymið þessu nú öllu saman“,
andvarpaði klausturstýran. „Þessi
reynsla hefur ekki orðið yður til
cinskis. Yður hefur tekizt að koma
auga á ótryggð karlmannanna, áð-
ur en það var um seinan. Það er
ekkert að byggja á loforðum
þeirra, veslings barnið mitt“.
KAMILLA andvarpaði. Þær
gengu báðar eftir gangstíg í garð-
inum á milli blómabeða. Kamilla
leit í kringum sig, og rak allt i
einu upp hátt hljóð.
Uppi á garðinum, rétt hjá hlið-
inu, var lítil gljáandi mynda-
stytta úr stáli. Það var kvenlíkn-
eski, með flaksandi hár: Tákn-
merki þjóðveganna og hraðans.
Kamilla tók á sprett til að leita
uppi stiga og þótt klausturstýran
hrópaði á eftir henni og áminnti
hana um hlýðni þá bar það engan
árangur — hún heyrði ekkert.
Unga stúlkan kleif upp stigann,
liðug eins og köttur, og gægðist
yfir vegginn niður á götuna.
Fast við gangstéttina sat Marcel
í stórum bíl og las hinn rólegasti
í dagblaði á meðan hann beið eft-
ir henni.
ENDIR
SKRÍTLUR
NÆRSÝNI?
Læknirinn er að skoða nýliða og
segir:
„Hafið þér nokkra líkamsgalla?"
„Já, ég er nærsýnn".
„Hvernig sannið þér það?“
„Það, er auðvelt, læknir. Sjáið
þér klukkuna þama á veggnum á
móti?“
„Já, víst sé ég hana“.
„Já, en ég sé hana ekki“, sagði
nýliðinn.
KALDAR HVORT SEM ER
Maður nokkur missti báðar fæt-
ur í bílslysi. Kona hans grét sár-
an yfir þessum slysförum, en hann
sagði: „Þetta gerir engan mismun,
þeir voru hvort sem var alltaf
kaldir“.
AMERÍSK FYNDNI
Losið ykkur við flugur með því
að baða ykkur úr sandi og skúra
skrokkinn með vínanda. Þá verða
flugurnar fullar og kasta hverri
annarri fyrir björg.
FORVITNI KARLMANNA
„Frá hverjum hefurðu fengið
þetta bréf, góði minn?“
„Af hverju viltu vita það?“
„Æ, skelfing getið þið karlmenn-
imir alltaf verið forvitnir".
Forstjórinn: Þér áttuð að vera hérna
klukkan níu.
Nýja hraðritunarstúlkan: Nú? Gerðist
eittlivað sérstakt?
Hún: Er nokkur von með hann, læknir?
Læknirinn: Ja, ég veit ekki. Hvað vonið
þér?
46
HEIMILISRITIÐ