Heimilisritið - 01.12.1945, Qupperneq 49

Framhaldssaga, sem byrjaði i Júli-
heftinu, eftir JOHN DICKSON CARR
Þar
til
DAUDINN
aðskilur
okkur
Þetta reyndist vera þvælt ein-
tak af ritgerðasafni Hazlitts í
alþýðuútgáfu. Nafnið Samuel R.
De Villa hafði verið skrifað á
saurblaðið og auk þess ýmsar
athugasemdir með sömu snot-
urlegu rithöndinni.
Fell athugaði' bókina forvitn-
islega, áður en hann kastaði
henni á borðið.
„De Villa virðist vera með
allskonar hártoganir í sambandi
við efni bókarinnar“, sagði Fell.
„Viltu ekki reyna að troða
því inn í þinn fávísa heila“
sagði Hadley, „að fingralangir
menn eru ekki alltaf heingil-
mænur og hótelrottur, sem
hengslast á vinstofunum. De
Villa hefði getað orðið auðugur
maður, því að hann er vel
menntaður og hafði ýmsa frá-
bæra hæfileika. Faðir hans var
þekktur kennimaður á vestur-
landi. Háskólinn í Bristol heiðr-
aði De Villa fyrir afbragðs gáf-
ur; hann lærði læknisfræði —
og hann hefur leikið líffæra-
fræðing fyrr á svikabraut —“.
„Afsakið“, heyrðist sagt ó-
kunnri rödd.
Hið langleita andlit Millers
lögregluþjóns kom í ljós í rúðu-
lausum glugganum.
„Afsakið, herra minn!“ Hann
beindi orðum sínum að saka-
málafulltrúanum. „Má ég segja
fáein orð?“
„Komið inn fyrir“, sagði Had-
ley; og enginn inni hreyfði sig
fyrr en Miller hafði komið inn
um dyrnar og staðnæmst á gólf-
inu.
„Ég hefði getað skýrt frá því
fyrr“, — það var ljót varta rétt
hjá nefinu á Miller — „en það
hefur bara ekki verið leitað
nokkurra upplýsinga hjá mér,
um það sem þið kunnið að kalla
borð“.
„Nú, en?“
„Það var seint í nótt. Kallað
var á mig símleiðis og sagt að
drukkinn maður væri með ó-
spektir í Newton Farm. Ég ók
hér fram hjá á að gizka klukk-
an þrjú um nóttina. Húsið hérna
var þá allt uppljómað eins og
jólatré. Ég hugsaði með mér, að
ekkert væri við það að athuga,
því að ég hafði heyrt að hús-
bóndinn hefði slasast, og mér
41
HEIMILISRITIÐ