Heimilisritið - 01.12.1945, Blaðsíða 61

í anda ráfa svanga um göturnar.
Það virðist kannski vera barna-
legt núna, en fyrir barnssálina var
þetta sem martröð. Ég held, að
aldrei á ævi minni hafi ég orðið
eins skelkuð.
SP.: Ef þú værir ekki leikkona,
hvað myndurðu þá velja þér að
starfi?
SV.: Vera listamaður. Mér þyk-
ir gaman að mála og teikna. Samt
sem áður geri ég ekkert af slíku
nú, því að ég álít, að maður geti
aðeins unnið að einni list í einu.
SP.: Hvaða kjaftasaga fer mest
í taugarnar á þér?
SV.: Það sem sífellt klingir við,
að við Olivia séum allt^f í hári
saman og séum afbrýðisamar út
í hvor aðra. Ég skil ekki, hvernig
þessi orðrómur komst á kreik.
Sannlei'kurinn er sá, að okkur
Oliviu kemur mjög vel saman. Það
er ekki svo að skilja, að við sé-
um alltaf sammála, en við höfum
ekki rifist síðan ég hárreytti hana,
þegar hún var 10 ára.
SP.: Hvaða smágalla, frá æsku-
árum þínum, hefurðu þurft að yfir-
stíga?
SV.: Að vorkenna sjálfri mér.
Það stafaði líka frá lasleika mín-
um í bernsku, þegar ég öfundaði
öll hin börnin, sem gátu gert ýmis-
legt. sem ég mátti ekki gera.
SP.: Talaðru lengi í síma?
SV.: Mér finnst síma-„snakk“
vera tímaspillir. Ég er hrædd um
að mér hætti við að vera nokkuð
þurr í síma.
SP.: Hvað tekur það þig langan
tíma að klæða þig?
SV.: Það er misjafnt, ég get
klætt mig á 15 mínútum, og hef
oft gert það. En það er meira
gaman, að hafa klukkutíma til
stefnu.
SP.: Á móti hvaða manni vild-
irðu helzt leika?
SV.: Tveimur, sem ég hef þeg-
ar haft ánægju af að leika á móti,
þeim, Charles Boyer og Laurence
Oliver. Þeir eru báðir fram úr
skarandi leikarar.
SP.: Gerirðu það sem andinn
blæs þér fyrst í brjóst?
SV.: Alltaf. Það er eina leiðin,
til að fá það mesta út úr hlutun-
um. Einu sinni var ég orðin leið
á því að sitja heima, svo að ég
pakkaði niður dótinu mínu og fór
til Tahiti, og þar skemmti ég mér
konunglega. Auðvitað var það fyr-
ir stríð.
SP.: Af hvaða hlutverki hefurðu
haft mesta ánægju?
SV.: í „AFFAIRS OF SUSAN“.
Eftir að hafa leikið eingöngu al-
varleg hlutverk, þá þótti mér
gaman að Susan. Hún var svo kát
og lifandi, og ég var í svo mörg-
um' fallegum fötum. Ég skipti oft-
ar um föt þá, en eg hef gert í
nokkurri annarri mynd.
® ENDIR
HEIMILISRITIÐ
59