Heimilisritið - 01.09.1952, Qupperneq 18

sig sjálfur hamingjusaman mann.
Frú Enderton og flestar aðrar
konur, er hann þekkti, hefðu
kyrkt hann, ef þær hefði grunað
það — en Bill var alltof kurteis
til að flíka skoðunum sínum opin-
berlega.
Hann var þrjátíu og tveggja
ára, hraustur og þrekmikill, og
hann hafði verið þrjú stríðsár í
flotanum án þess að hljóta nokkra
skeinu. Hann hafði góða stöðu
og líkur til að fá aðra enn þá
betri, og hann hafði góða íbúð
í námunla við Gramercy Park.
Flestar ógiftar stúlkur hefðu með
ánægju viljað taka þátt í kjörum
hans, en hann kaus að búa einn
með tíu ára syni sínum, Mac-
Dangal — þeim vegnaði prýði-
lega, og það átti vel við þá, að
þurfa ekki að sjá um aðra en
sjálfa sig.
Frú Brown, sem kom á hverjum
degi til að taka til í íbúðinni,
hafa til morgunmat handa Mc-
Dangal og undirbjó kvöldverð-
inn, sem Bill tók sjálfur til, þeg-
ar hann kom heim frá skrifstof-
unni, var sú eina, sem ekki vor-
kenndi Bill. Hún var ekkja og
hafði eignazt og alið upp níu
börn, en maður hennar hafði í
þrjátíu ár aðeins verið henni til
þyngsla. Nú var hún ein, og var
harðánægð með að annast heim-
ilið fyrir Bill. Hún var glöð og
ánægð og ætíð í góðu skapi, og
þau voru öll þrjú perluvinir.
,,Ungfrú Lára Enderton var
hérna í dag,“ sagði hún eitt sinn
við Bill, er hún var að fara heim.
Hún brosti ósjálfrátt, þegar hún
sá svipinn á Bill.
,,Hún kom með súkkulaðiköku,
sem hún hafði sjálf búið til með
sínum stóru krumlum. Hún var
þung eins og blý og glerungurinn
sprunginn af þurrki. Eg fleygði
henni í niðurfallið !“
,,Það hefðuð þér ekki átt að
gera, frú Brown,“ sagði Bill
hlæjandi. ,,Hvað á ég nú að gera,
þegar hún spyr, hvernig mér hafi
þótt kakan ?“
,,Það sama og þér eruð van-
ur,“ sagði frú Brown hispurs-
laust. ,,Látið sem þér séuð annars
hugar og segið, að hún hafi ver-
ið ,,dásamleg — blátt áfram dá-
samleg! ‘ ‘
McDangal kom innan úr bað-
herberginu og var að þurrka sér
í framan á stóru handklæði.
,,Þarftu aðstoð, pabbi ?“ spurði
hann ákafur. ,,Ég get með and-
artaks fyrirvara orðið ónotalegur
og illa upp alinn strákur!“
,,Svona mátt þú ekki tala,
drengur minn,“ sagði faðir hans
annars hugar. ,,Farðu inn og
leggðu á borðið. Ég get séð um
mig sjálfur.“
16
HEIMILISRITIÐ