Heimilisritið - 01.09.1952, Qupperneq 51

glotti upp á Peter, hvíslaði ,,in-
dæl stúlka“, og benti á stóra
körfu fulla af nýjum ávöxtum.
Penelópa kom aftur, raðaði tíma-
ritum og bókum og þurrkaði ösku
af borðinu. Svo tók hún aukatepp-
ið af rúminu og braut það saman.
Þessu næst kallaði hún á þjóninn
og brýndi fyrir honum að sjá ætíð
svo um, að diskur og ávaxtahníf-
ur væri við höndina, og annast
yfirhöfuð sem bezt um Harmon.
Peter róaði hann.
Við fyrsta fararmerki tók Dave
fast um handlegginn á Penelópu.
Hún leit döggvuðum augunum á
lokaðan gluggann, og rauk til og
opnaði hann. Og svo, rétt fyrir
augunum á Dave, lyfti hún and-
litinu upp móti Peter.
Hann var rétt búinn að skella
aftur glugganum og fleygja tepp-
inu aftur á rúmið í bræði sinni,
þegar Dave kom þjótandi aftur.
Öttasleginn greip hann um hand-
legginn á Peter.
,,Ég verð að vita vissu mína,“
másaði hann. ,,Eg sagðist hafa
gleymt pípunni. Það er ekki —
þú hefur þó ekki — heyrðu nú,
hún hegðaði sér rétt eins og hún
væri konan þín, eða eitthvað svo-
leiðis.“
Peter róaði hann.
,,Það eina, sem ég hef gert,
er að kyssa hana. Ég var að fara,
og hún hefur svo fallegan munn,
og — jú, það er allt og sumt. Þú
þarft ekki að verða andvaka út
af því. Eg hef sagt þér álit mitt
á ofur-kvenmönnum. Og ég kæri
mig ekki um, að leitað sé á mig.
En hvað ég hata duglegt kven-
f ólk ! ‘ ‘
Annað brottfararmerki kvað
við. Dave þurrkaði ennið og
klappaði Peter á bakið.
,,Góður drengur ! Og nú hverf
ég og læt hana fylgja mér
heim----------“
ÞAÐ var laugardagskvöld,
viku eftir burtförina, og hann á-
setti sér nú að yfirgefa skipið í
Nassan og taka far með systur-
skipi þess heim. Það gat verið
gott að sigla á sumrin til að kæla
sig, eða á veturna til að verma
sig, en — hann hafði ekki gaman
af því! Að þeirri niðurstöðu
komst hann allt í einu, þegar
hann sat aleinn við lítið borð í
barnum. Allt í kringum hann var
kátt fólk, sem sat við kvöld-
drykkju.
Karlmennirnir voru ekki verst-
ir. Hann þekkti marga þeirra. En
þeir voru með konur sínar eða
systur, og þœr skiptu sér af öllu.
Heill hópur af Penelópum, sem
ekki lágu á liði sínu. Aldrei gátu
þær látið nokkurn mann í friði.
Alltaf varð eitthvað að gera —
spila tennis eða synda. Þær komu
SEPTEMBER, 1952
49