Heimilisritið - 01.09.1952, Side 63

Ráðleggingar innbrotsþjófsms
HVERJU máttn biíast við af inn-
brotspjófi, sem fer inn á heimili þitt?
Hvað getur þii gert til að varna honum
inngöngu? Eg leitaði upplýsinga hjá
inbrotsþjófi, sem látinn var af störfum.
Hann frœddi mig um það, sem hér fer
á eftir.
Sp. Er nokkur leið að loka hurðum
og gluggum svo órugglega, að þjófur
komist ekki inn?
Sv.: Nei. Eg get tekið Stillson skrúf-
lykil og skrúfað burt hvaða lás sem er á
um það bil tveimur mínútur. Eða ég
get sett silkipúða við rúðu og brotið
hana. Eg hef gert gat. Púðinn fylgir
glerinu inn og dregur úr hljóðinu. Þú
gœtir staðið tiu fet í burtu en þú mynd-
ir ekki heyra þessa rúðu brotna.
Sp.: Þú álítur, að eigandi heimilis-
ins geti ekki varnað þjóf inngöngu?
Sv.: Það er engin leið að halda hon-
um úti, ef hann vill inn. Ráðið er að
koma hotium ekki til að vilja inn. Svo
lengi sem þú getur haldið þvi leyndu
fyrir atvinnuþjóf, hvað i húsinu er, ertu
óruggur.
Sp.: Hvað er bezt að gera, ef mað-
ur vaknar um miðja nótt og uppgötvar
þjóf i svefnherberginu?
Sv.: Gera? Gerðu alls ekki neitt. Þú
yrðir sennilega skotinn gegnum höfuðið.
Hann er það sem kallað er „katt-þjóf-
ur '. Sérhver sannur þjófur sœkist ein-
ungis eftir einhverjum seljanlegum varn-
ingi, það síðasta, sem hann scekist eftir,
er ónceði og uppsteit. En aulabárður,
sem fer inn i hús, þar sem fólk sefur,
hann er vitstola. Honum er trúandi til
alls.
Sp.: Er ekkert hœgt að gera gegn
honum?
Sv.: Ef hann er niðri, þá gerðu há-
vaða. Hann flýtir sér þá út. Ef hann
er uppi, þá liggðu kyrr. Það er ekki
ráðlegt að gera hann skelfdan, svo hann
grípi til örþrifaráða.
Sp.: Hvað um byssu?
Sv.: Þú ert bctur settur án hennar.
Þú myndir sennilega fá skot í höfuðið,
vegna þess, að þjófurinn er að gera það,
sem fyrir hann er daglegt brauð, cn þú
ekki.
Sp.: Það er þá ekki um miklar var-
úðarráðstafanir að rœða, eða hvað? ■
Sv.: Ekki segi ég það nú. Hávaði er
einhver bezta vörn, sem til er gegn inn-
brotsþjófum. Þú befur t. d. hund, jafn-
vel þó það sé lítill hundur, hann gctur
gert nógan hávaða til að draga athygli
nábúanna að. Skiljið eftir Ijós, þegar þið
farið út. Ljós, hávaði og venjuleg var-
úð, eins og að láta ckki sendisveina vita
um, hvað til sé í húsinu — það eru
beztu varnirnar. I níu tilfellum af tíu
eru þcer ncegilegar. *
(Þýtc úr ensku)
SEPTEMBER, 1952
61