Heimilisritið - 01.09.1952, Qupperneq 26

Kysstu mig nú, McDangal, áður
en ég fer ! ‘ ‘
McDangal var meir en fús til
þess. Hún laut niður og þrýsti
honum að sér. Þegar hún sleppti
honum, tók Bill eftir því, að
drengurinn var með tárin í aug-
unum og sneri sér fljótt undan.
Hann minntist allt í einu hug-
myndar sinnar. —
„Heyrið nú,“ sagði hann. ,,Þér
hafið gert öll verkin hér í tíu daga
— hvernig þaetti yður að líta inn
til okkar, þegar við erum orðnir
einir og sjá hvernig við spjörum
okkur ? Gætuð þér ekki hugsað
yður að borða með okkur kvöld-
verð á laugardaginn ? Þér getið
tekið Brownie með sem siðsemis-
dömu.“
,,Sem siðsemisdömu — hjá yð-
ur?“ Hún leit hugsandi á hann.
,,Gott, eigum við að segja klukk-
an sjö ?“
,,Ágætt!“
Hurðin skall á hæla henni, og
allt í einu fannst Bill sem íbúðin
væri stór, auð og skuggaleg.
,,Það var bjánalegt,“ sagði
Bill við sjálfan sig. Maður gat
vanið sig við allt — við tannpínu
— jafnvel við kvenman, svo mað-
ur saknar hennar, þegar hún fer.
,,Við gefum henni fyrsta flokks
Stenward-kvöldverð, drengur
minn,“ sagði hann og leit til Mc-
Dangals. „Laugardag! Þá eru
aðeins tveir dagar til að hreinsa
til eftir hana. En við klárum okk-
ur af því.“
ÞAÐ tók tíma að koma öllu í
lag — það var furðulegt, að íbúð
skyldi geta litið svona hroðalega
út eftir aðeins tíu daga.
En síðdegis á laugardag var
allt skínandi fágað og hreint, og
maturinn stóð tilbúinn á eldavél-
inni. Aspargessúpa, kryddaðir
kjúklingar, tungusneiðar og rist-
aðrar smápylsur. Grænt salat,
lystilega tilbúið, og gómsætar
kökur. Fyrsta flokks rauðvín og
sherry. Bill var ánægður.
Gestirnir komu á slaginu sjö.
Jafnvel Bill varð að viðurkenna,
að Donna leit ljómandi vel út í
látlausum, hvítum silkikjól, og
amma hennar var stórfengleg í
svörtum kvöldkjól. Þær litu um-
hverfis sig í skínandi fágaðri setu-
stofunni og inn í borðstofuna, þar
sem borðið stóð búið blómum og
kertaljósum. Hin fallegu, bláu
augu Donnu urðu stór af undrun.
Bill var ákaflega hreykinn.
,,Stórkostlegt!“ sagði hún.
,,Ég verð að segja, að þið spjar-
ið ykkur vel, drengir.“
,,Piparsveinar eru þeir einu,
sem kunna að lifa lífinu rétt,“
sagði Brownie. ,,Þess vegna fell-
ur mér vel að hjálpa þeim til.“
,,Ykkur fellur vel að koma
24
HEIMILISRITIÐ