Heimilisritið - 01.09.1952, Blaðsíða 27

hingað, af því við getum alltaf
sagt nýjustu hneykslissögurnar !“
sagði Bill hlæjandi.
BROWNIE var í ljómandi
skapi — og það kom sér vel, því
Bill, Donna og McDangal voru
undarlega þögul. Þau borðuðu
öll vel af hinu.m ágæta mat —
einkum Donna, en hún sagði ekki
eitt orð um hann, fyrr en þau
sátu yfir kaffinu í setustofunni.
Hún hallaði sér aftur á bak og
stundi ánægjulega.
,,Hafið þér virkilega matreitt
þetta allt sjálfur, Bill Stenward ?“
spurði hún.
..Matreiðsla er mitt hugðar-
efni,“ svaraði hann.
,,Eigið þér við, að þér og Mc-
Dangal borðið svona á hverjum
degi ?“
,,Við höfum vandað okkur
heldur í kvöld.“
„O, drottinn minn, þegar ég
hugsa til, hvað þið hafið orðið að
þola, meðan ég matbjó fyrir ykk-
ur !“
,,Aumingja Donna getur ekki
svo mikið sem soðið egg!“ sagði
Brownie, hálf hneyksluð og hálf
vorkennandi. ,,Það er Elínu að
kenna ! Hún flakkaði með aum-
ingja barnið úr einu hótelinu í
annað.“
Bill blygðaðist sín allt í einu —
hann var ekki lengur hreykinn af
fágaðri íbúðinni og kræsingun-
um. Hann leit á McDangal —
það var innileg samúð og skiln-
ingur í augnaráði drengsins, þeg-
ar hann horfði á Donnu.
Donna stóð fast á því, að hún
þvægi upp — Bill vildi hjálpa
henni.
,,Þvo upp er það eina, sem ég
kann. Og þér þurfið ekki að ótt-
ast, að ég brjóti neitt.“
,,£g hjálpa yður,“ sagði hann
ákveðið og fylgdi henni eftir
fram í eldhúsið.
Þegar dyrnar höfðu lokazt á
eftir þeim, sneri hún sér að hon-
um í stað þess að ganga að vask-
anum. Hann varð smeykur, þeg-
ar hann sá, að hún var með tár
í augunum.
,,Ég er ekki vanur að vera slík
skepna,“ sagði-hann aumur.
,,Þér eruð engin skepna — en
mér finnst ég svo ómöguleg, af
því ég kann ekki neitt.“
,,Það er sannarlega engin á-
stæða til þess,“ sagði hann, og
sér til mikillar furðu tók hann
eftir, að hann hafði lagt hand-
leggina utan um hana. ,,Þér er-
uð útlærður bréfritari og getið
hraðritað á þrem tungumálum!
Hve margar stúlkur leika það eft-
ir ? Og hve margar stúlkur eru
verulega duglegar hjúkrunarkon-
ur ?“
,,Eg á ekki við það, ég á við
SEPTEMBER, 1952
25