Heimilisritið - 01.09.1952, Síða 28

— ég á við heimili og mat-
reiðslu.“
,,Ég get ráðið matreiðslustúlku
eða ráðskonu, ef ég vil, og henni
þarf ég ekki að kvænast. Auk
þess geturðu alltaf laert að búa
til mat, það þarf ekki annað en
skilning og dálitla þolinmæði
til.
Þegar það var sagt, rann það
upp fyrir honum, að hann hafði
beðið hennar, og þá fannst hon-
um ekkert eðlilegra. Það fannst
henni bersýnilega líka, því hún
þrýsti sér fastar að honum.
,,Ég gæti þó víst að minnsta
kosti eignazt barn,“ sagði hún
svo. ,,Það þarf víst enga æfingu
eða reynslu til þess !“
„Hreinasta snjallræði!“ heyrð-
ist rödd McDangals að baki þeim.
,,Það getur pabbi ekki hjálpar-
laust! Brownie þurfti að fá vatns-
glas — látið mig ekki trufla ykk-
ur —“
Þau slepptu ekki hvoru öðru,
en þau litu bæði hálf kvíðin á
drenginn.
,,Þú hefur þá ekkert á móti
því, McDangal ?“ sagði Donna
biðjandi.
,,Mikil ósköp ! Þú ert ágæt. Og
ég hef haft miklar áhyggjur af,
hvað ég ætti að gera af pabba,
þegar hann verður gamall!“ Mc-
Dangal brosti breitt.“ Okkur hef-
ur lengi vantað duglegan kven-
mann, sem gæti annazt um okk-
ur tvo piparsveina !“

LÁT TÓNANA TALA
Þegar píanóleikarinn Vladimir Horowitz var að byrja að spila opin-
berlega, greip hann oft óstjórnlegur kvíði við tilhugsunina um að eiga
að koma fram fyrir áheyrendurna. Eitt sinn, nokkrum mínútum áður
en hann átti að spila opinberlega, varð hann gripinn þessum óttablandna
kvíða. „Ég er veikur“, sagði hann við umboðsmann sinn, „ég get ekkf
spilað í kvöld."
„Fyrst þér emð veikur nær það ekki !engra,“ sagði umboðsmaðurinn
hryssingslega. „En farið þér þá að minnsta kosti sjálfur og afsakið það
við áheyrendurna/
Horowitz reikaði inn á sviðið, starði andartak á andlitshafið — sneri
sér svo léttari í skapi að slaghörpunni og fór að spila, betur en nokkru
sinni. Tilhugsunin um það, að eiga að tala við áheyrendur, hafði verið
ennþá ægilegri en tilhugsunin um að spila.
26
HEIMILISRITIÐ