Heimilisritið - 01.09.1952, Síða 62

mér frá óveðrum, sem þú lentir
í, segðu mér frá viðkomustöðun-
um á leiðinni."
Hann sagði skemmtilega frá.
Hún hlustaði. Blikið var ennþá í
augum hennar. Hann var ekki
andstyggilegur — nei, jafnvel
þótt hann hefði kallað hana þjóf
— nei, enginn gat verið and-
styggilegur, eftir allt það sem
hann hafði afrekað. Þeir menn
einir voru andstyggilegir, sem
lögðu allt sitt traust á konur, sem
leituðu að ríku kvonfangi.
,,£g verð að fara," sagði hann
allt í einu og teygði úr sér. Hann
var svo stór að hann virtist næst-
um fylla út litla klefann. ,,£g
verð að leysa Sammy af við stýr-
ið. Þú ættir að fara aftur inn í
svefnklefann og sofna. Það er
stillt veður þessa stundina, en
það getur farið að hvessa áður en
langt um líður."
,,Allt í lagi,“ sagði hún og
gekk til dyra. Hún leit við og
sagði feimnislega. ,,Góða nótt.“
,,Já, góða nótt,“ sagði hann
kæruleysislega og gekk að stýr-
inu undir stirndum himni. Hin
dimmu stormský voru horfin, og
himinninn var uppljómaður af
stjörnum. Kári reyndi að leiða
hugann að Klöru, en gegn vilja
sínum beindust hugsanir hans að
grönnu, dökkhærðu stúlkunni,
sem hafði hlustað svo hugfangin
á frásagnir hans. Ojæja, hann
ætlaði að fá yfirvöldunum hana í
hendur, þegar hann kæmi í höfn
og þar með yrði hennar sögu lok-
ið, eftir því sem hann framast
vissi.
,,Mér þætti gaman að vita,
hvernig hún lítur út í kvenmanns-
fötum,“ hugsaði hann með sér.
MORGUNINN eftir kom hún
upp á þilfarið um klukkan hálf-
níu, í stuttu sportpilsi úr tweed-
efni og kórallitri treyju. Kári dró
andann örara, þegar hann sá
hana. Hið dökka hár sitt hafði
hún greitt vandlega og látið það
vindast á einfaldan hátt innundir
sig og mynda hringlaga sveig um-
hverfis litla, fagurlagaða andlit-
ið. Fáeinir dökkir liðir ýfðust í
morgungolunni og flögruðu til á
hvítu enninu. Það var eitthvað í
yfirbragði hennar, yndistöfrar,
eðlilegt jafnvægi, sem olli honum
furðu.
,,Það er ekki að undra þótt
henni hefði veitzt auðvelt að kom-
ast undan með þýfið,“ hugsaði
hann. ,,Ef ég hefði ekki séð grip-
ina, myndi mér aldrei hafa dottið
í hug að hún væri þjófur.“
,,Góðan daginn, vinkona."
Hann heilsaði brosandi að her-
mannasið. ,,Þú lítur næstum út
eins og hefðarstúlka í dag. Svafstu
vel ?“ (Framh. nœst)
60
HEIMILISRITIÐ