Fréttatíminn - 05.07.2013, Síða 29

É g er ekkert með offitu á heilanum,“ segir Inga Lind Karlsdóttir og skellihlær. Við höfðum mælt okkur mót í tilefni þess að hún er að fara að stýra nýjum
sjónvarpsþætti, Biggest Loser, sem sýndur verður á Skjá
einum næsta vor. Þetta verður einungis í þriðja sinn frá því
hún eignaðist „kreppubarnið“ sitt, eins og hún orðar það
hlæjandi, árið 2008 sem hún birtist landsmönnum aftur
á sjónvarpsskjánum. Hin tvö skiptin voru annars vegar í
vandaðri heimildaþáttaröð sem hún vann um offitu Íslend-
inga og sýnd var í fyrra og árið 2009 þegar hún las fréttir í
tilraunaverkefni Skjás eins.
„Markmiðið með þáttaröðinni um offitu Íslendinga var
í raun að vekja athygli á þessum mikla samfélagsvanda.
Það er stundum þannig að þegar fréttamaður hefur kafað
djúpt í tiltekið mál, berast honum sífellt meiri upplýs-
ingar um allt sem því tengist þannig að hann fær æ meiri
áhuga og verður á endanum hálfgerður sérfræðingur um
það,“ segir hún. „Þótt það sé reyndar oftast þannig um
fréttamenn að þeir vita sitthvað um mjög margt en ekki
mjög mikið um eitthvað eitt,“ segir hún og hlær. „Það er ef
til vill þess vegna sem mér bauðst þetta tækifæri að stýra
sjónvarpsþáttaröðinni Biggest Loser. Ég hef einfaldlega
viðað að mér upplýsingum um þetta málefni,“ segir hún.
Ingu Lind fannst tækifærið svo spennandi að henni
fannst hún ekki getað annað en gripið það – þó svo að
það þýddi að hún þyrfti að flakka talsvert milli Íslands
og Barcelona þar sem hún er búsett með fjölskyldunni.
„Þessir þættir eru svo jákvæðir fyrir svo marga. Ekki
aðeins fyrir þá tólf sem eru svo heppnir að fá að taka þátt,
heldur alla þá sem sitja heima í stofu og
fylgjast með og fyllast vonandi innblæstri
og tileinka sér hollari lífshætti,“ segir
Inga Lind.“
„Þættirnir verða unnir í algjöru for-
dómaleysi. Það er sannarlega ekki verið
að niðurlægja neinn, heldur er verið að
leiða fólk fyrstu skefin í átt að betra lífi.
Þetta er einstakt tækifæri til að fá að snúa
við blaðinu – sem sést líka á þeim gríðar-
lega áhuga sem þættirnir hafa vakið. Yfir
eitt þúsund manns hafa nú þegar óskað
eftir að fá að taka þátt, sem segir sitthvað
um hversu jákvæðir þessir þættir eru í
huga fólks sem hefur fylgst með þeim í
erlendu sjónvarpi,“ segir hún.
Inga Lind hefur einsett sér að því að
reyna að gera heiminn örlítið betri – og
reynir að miða allar ákvarðanir sínar út
frá því. „Mér finnst ég fá tækifæri til þess
með því að taka þátt í The Biggest Loser
enda eru þeir gerðir með umhyggju og
nærgætni að leiðarljósi,“ segir hún og
leggur áherslu á þessi orð.
Heppin að fá að reyna
stjúpmóðurhlutverkið
Yngsta barnið sitt eignaðist hún fyrir
fimm árum með eiginmanni sínum, Árna
Haukssyni fjárfesti. Þau eiga einnig
saman ellefu og tólf ára dreng og stúlku
og að auki hvort sína dótturina úr fyrri
samböndum. Inga Lind á því fjögur
börn og eina stjúpdóttur. „Ég var á milli
verkefna eftir að ég eignaðist yngstu dótt-
urina og hef því verið svo heppin að hafa
fengið að vera mikið heima með hana og
hin börnin, enda veitti svo sem ekki af, hún var svo mikill
pestargemlingur fyrstu tvö árin,“ segir Inga Lind.
Segja má að Inga Lind hafi orðið fullorðin tvítug. Hún
hóf starf á DV strax að loknu stúdentsprófi í FG og komst
að því í sumarlok að hún ætti von á barni. „Ég ákvað þá að
reyna að fá að vera áfram á DV, sem tókst, og hef verið í
fjölmiðlum nánast óslitið síðan. Og nú eru komin sautján
ár,“ segir hún. Inga Lind og Árni kynntust á DV þar sem
hann var fjármálastjóri og síðar aðstoðarframkvæmda-
stjóri. „Hann þurfti nokkrar tilraunir til að ná mér út. Hann
lifir hins vegar eftir mottóinu allt kann sá sem bíða kann,“
segir hún og hlær.
„Mér finnst frábært að hafa fengið tækifæri til að vera í
stjúpmóðurhlutverkinu, ég á yndislegustu stjúpdóttur sem
hugsast getur. Hún er fyrirmynd barnanna minna og nú
orðið fyrirmynd mín líka á mörgum sviðum. Börnin mín
eru til dæmis öll búin að vera í fimleikum af því að hún
var í fimleikum. Hún er dásamleg, ég er heppin kona að fá
svona flotta stjúpdóttur.“
Inga Lind er einstaklega glaðleg og hláturmild. Hún
er þakklát – og með jákvæða sýn á lífið. Fyrir ári ákváðu
þau hjónin að söðla um, láta gamlan draum rætast og búa
í útlöndum. „Okkur langaði að víkka sjóndeildarhringinn,
bæði okkar og barnanna okkar. Og stuðla að því að þau
læri annað tungumál, sem er svo dýrmætt,“ segir hún. Eft-
ir sumarfrí í Barcelona slógu þau til og fluttu með fjögur
börn til þessarar fallegu höfuðborgar Katalóníuhéraðs.
Þau stefna á að vera að minnsta kosti annað ár til viðbótar.
„Við erum ekkert farin til frambúðar, við komum aftur.
Enda erum við svo sem hér með annan fótinn, Evrópa er
lítil og ekkert mál að fara á milli, sérstaklega þegar komin
er samkeppni í flugbransann,“ segir Inga Lind.
Þurfum að bæta menntakerfið
Börnin eru á öllum skólastigum og finnst Ingu Lind það
dýrmæt reynsla að reyna alþjóðlegt skólakerfi á eigin
skinni. Yngsta barnið er í katalónskum leikskóla en elstu
þrjú í alþjóðlegum, enskumælandi skóla. „Það voru mikil
viðbrigði að fara úr íslensku menntakerfi í alþjóðlegt –
enda tók nokkuð á börnin að skipta. Það er alveg ljóst að
við þurfum að gera eitthvað í menntakerfinu okkar, íslensk
börn eru á allt öðrum stað í náminu en í alþjóðlega kerfinu.
Ég hef reyndar ekki samanburð við spænska skóla, heldur
alþjóðlega kerfið. Ég vona hins vegar að það haldi ekki
áfram að vera tabú að ræða um að það þurfi að breyta ís-
lenska menntakerfinu þannig að það samræmist því sem
tíðkast í kringum okkur,“ segir Inga Lind.
Hún nefnir sem dæmi hversu fáránlegt það er að sextán
ára börn stundi nám með fullorðnu fólki, um og yfir tví-
tugt, líkt og hér tíðkast. Í flestum löndum í kringum okkur
útskrifist börn átján ára úr framhaldsskóla, sem oft er
framhald af grunnskólanum, og fari átján ára í frekara nám
á borð við háskólanám. „Sextán ára börn eiga náttúrlega
ekkert erindi í þetta umhverfi enda hefur það sýnt sig að
það hefur marga galla, t.d. að vímuefnaneysla hefst hjá allt
of stórum hluta unglinga á fyrsta ári í framhaldsskóla,“
bendir hún á. Hér á landi er einnig meira brottfall úr fram-
haldsskólum en í öllum löndum sem við berum okkur
saman við.
Hún hefur brennandi áhuga á menntamálum og hefur
setið í skólanefnd Fjölbrautaskólans í Garðabæ í sautján ár
og stjórn Hjallastefnunnar í sjö ár. „Íslenska kerfið er alls
ekki stórgallað,“ segir Inga Lind, „en það eru klárlega víða
tækifæri til að breyta. Umræðan um breytingu skólakerfis-
ins virðist vera hálfgert tabú – fólk fer upp á afturlappirnar
og fer að verja kerfið eins og það eigi lífið að leysa. Við
erum með leifar af gömlu kerfi sem virkaði einu sinni – en
við verðum að horfast í augu við að það eru nýir tímar,“
segir hún með áhersluþunga.
„Margrét Pála [stofnandi Hjallastefnunnar] komst að
því, eftir að vera búin að vinna innan kerfisins, að ekki er
hægt að breyta því innan frá. Hún stofnaði sína skóla sem
urðu að heilu kerfi sem vex nú og dafnar og hefur aldrei
verið flottara. Það gefur foreldrunum val – og þannig á það
að vera. Hjallastefnan ekki endilega það eina rétta í heim-
inum, þótt hún sé það eina rétta fyrir mörg börn, en hún
er valmöguleiki,“ segir Inga Lind. „Og val er lykillinn að
farsæld.“
Hún segst vilja sjá sjálfstæðum grunnskólum gert lífð
auðveldara. „Það er ótrúlega erfitt og eiginlega ómögulegt
að stofna og reka sjálfstætt starfandi grunnskóla á Ís-
landi. Við getum þetta í Hjallastefnunni því fyrirtækið er
orðið svo stórt og stöndugt og með rekstur á fleiri sviðum
en grunnskólana. En þetta er erfitt. Hið opinbera borgar
Jákvæð
áhrif út í
samfélagið
Í könnun Thomson Reu-
ters frá árinu 2011 kemur
fram að um helmingur
Bandaríkjamanna telur
að raunveruleikaþættir á
borð við The Biggest Loser
hafi jákvæð áhrif á heilsu
landsmanna.
Af þeim sem reglulega
horfa á þættina sögðu
57% að áhorf sitt á þá hafi
haft jákvæð áhrif á mat-
aræði sitt og hreyfingu.
Af þeim þátttakendum
sem voru í mikilli yfir-
þyngd sögðu 73% þeirra
að líkamsrækt sín tæki
mið af þáttunum.
Í hópnum 35 ára og
yngri sögðust 20% horfa
mikið á þætti á borð við
The Biggest Loser. Af
þeim sögðust 71% hafa
breytt mataræði sínu og
73% breytt líkamsrækt
sinni í takt við þær sem
tíðkuðust í þáttunum.
Ég tek umtal ekki nærri mér
nema þegar það snýr að
fjölskyldunni líkt og gerðist
þegar við hjónin byggðum
húsið okkar.
Framhald á næstu opnu
viðtal 29 Helgin 5.-7. júlí 2013