Fréttatíminn - 08.06.2012, Qupperneq 18

Þú grípur einfaldlega pakka af uppáhalds
Maryland kexinu þínu og gætir um leið eignast
glæsilegt grill.
ER
VINN
INGS
SKÍFA

Í PAK
KANU
M
ÞÍNU
M?
VINNUR ÞÚ GLÆSILEGT
WEBER GRILL?
2 x Weber E310
kr. 132.990
28 x Weber Smokey Joe
kr. 16.950
S jálfstraust. Berglind Ásgeirs-dóttir er kona sem býr yfir slíku. Þegar hún var 33ja ára
gömul, með rúmlega sjö ára gam-
alt barn heima fyrir og annað rétt
þriggja mánaða, varð hún ráðuneyt-
isstjóri fyrst kvenna. Þetta var árið
1988. Í kjölfar fráfalls eiginmanns
hennar, Gísla Ágústs Gunnlaugsson-
ar, árið 1996, reif hún sig og börnin,
þá þrjú, upp og flutti til Kaupmanna-
hafnar. Hún hafði verið ráðin fram-
kvæmdastjóri Norðurlandaráðs og
var fyrst Íslendinga til að gegna því
starfi.
Brautryðjandinn Berglind
Berglind Ásgeirsdóttir
ruddi leið íslenskra
kvenna í embættis-
mannakerfinu; Ís-
lendinga við stjórn
Norðurlandaráðs og
hefur troðið einstigi
evrópskra kvenna hjá
Efnahags- og framfara-
stofnuninni, OECD. Hún
er nú sendiherra eftir
að hafa unnið með
sautján ráðherrum og
nýtur sín í Frakklandi
með sambýlismanni
sínum Finnboga Jóns-
syni. Bæði höfðu þau
misst maka sína þegar
þau kynntust. Hún segir
það marka þau en sé
ekki grundvöllurinn að
góðu sambandi þeirra.
Gunnhildur Arna Gunn-
arsdóttir hitti Berglindi
í blíðunni í borg
ástarinnar – í París.
Gunnhildur Arna
Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
Framhald á næstu opnu
Berglind sat í samninganefnd ís-
lenska ríkisins þegar samið var um
EES-samninginn og tókst þá á við
heitasta ágreiningsefnið; fólksflutn-
inga milli landa og hræðslu landans
við að hingað streymdu hundruð
þúsunda útlendinga. Hún hefur víða
haldið um taumana; verið stjórnandi
í tæpan aldarfjórðung. Samstarfs-
mennirnir voru yfir tvö þúsund þeg-
ar hún fyrst og ein Evrópukvenna og
eini Íslendingurinn hingað til gegndi
stöðu eins af fjórum aðstoðarfram-
kvæmdastjórum Efnahags- og fram-
farastofnunarinnar OECD.
Flutti ein út með börnin þrjú
Berglind er sendiherra, staðsett í
París, en annast þó ekki aðeins sam-
skipti við Frakkland heldur einnig
Alsír, Andorra, Djíbútí, Ítalíu, Líb-
anon, Marokkó, Spáni og Túnis. Auk
þess er hún fastafulltrúi gagnvart
UNESCO, OECD og Evrópuráðið.
Hún ruddi braut kvenna í íslenska
embættismannakerfinu þrátt fyrir
erfiða og langa baráttu eiginmanns-
ins við lömunarsjúkdóminn MND og
þrjú börn heima.
„Ég hafði verið ráðuneytisstjóri
í félagsmálaráðuneytinu í átta ár
þegar ég var hvött til að sækja um
hjá Norðurlandaráði. Ég ræddi þetta
við krakkana. Við vildum breyta til
eftir fráfall Gísla. Það var stórkost-
legt tækifæri fyrir mig að fá að stýra
Norðurlandaráði. Við vissum að
þetta yrði erfitt en að við værum til-
búin að fara út. Eftir á að hyggja sé
ég að þetta var ansi bratt.“
Berglind hefur nú komið sér vel fyrir
í París í Frakklandi. Hún hefur ekki
gegnt sendiherrastöðunni lengi, eða
frá því í fyrra. Hún er þó öllum hnút-
um kunnug eftir fjögurra ára starf
sitt hjá OECD: „Mér finnst forrétt-
indi að fá að búa hérna,“ segir hún.
„Þessi borg er engri lík. Þrátt
fyrir fimm ára búsetu er alltaf hægt
að finna eitthvað nýtt . Mér finnst
ég örugg í París, þótt hér búi alls
tólf milljónir. Ég hef ég aldrei orðið
hrædd hérna á götum úti. Borgin
er lifandi safn og mannlífið mjög
skemmtilegt.“
Hún býr í tignarlegum en þó ekki
stórum sendiherrabústað þar sem
hún stýrði kvöldið áður móttöku í
sendiráðinu í boði Wow Air, í sinni
fyrstu f lugferð til borgarinnar.
Franskir velunnarar Íslands voru
þar mættir til að mynda tengsl við
landsmenn.
Vinnur frá morgni til kvölds
Vinnudagurinn þennan fimmtu-
dag var langur en það sést ekki á
sendiherranum þegar hún tekur á
móti blaðamanni Fréttatímans í litlu
sendiráðinu við Victor Hugo stræti
í 16. hverfi Parísarborgar fyrir há-
degi á þessum sólríka föstudegi.
Við enda götunnar blasir Sigur-
boginn við. Franskur byggingar-
stíllinn heillaði þegar stóru, svörtu
hliði að sendiráðinu var ýtt til hliðar
og brakandi viðarstiginn á gangi
á hægri hlið portsins stýrði blaða-
mann upp á aðra hæð hússins á fund
Berglindar.
Skrifstofan er látlaus en rúm,
veggirnir hvítir, hátt til lofts og gólf-
in klædd dökkum viðarþiljum. Það
bergmálar lítillega þegar við byrjum
að skrafa um störfin og lífið. Börnin
svo gott sem uppkomin, sú yngsta
nítján og í háskólanum St. Andrews í
Skotlandi. Sú í miðið löglærð, búsett
í Reykjavík, og sá elsti löngu flutt-
ur að heiman, enda orðinn 31 árs,
í starfi fyrir alþjóðlegt fyrirtæki og
býr í Danmörku.
Berglind er dregin til fortíðar þeg-
ar hún er spurð hvort það hafi ekki
verið erfitt að vera í krefjandi vinnu
og koma svo heim og fylgjast með
manni sínum kljást við sjúkdóm sem
á endanum lamaði hann og reif frá
henni, svarar hún: „Jú, þú getur rétt
ímyndað þér.“ Hún þagnar stutta
stund en heldur svo áfram.
„Það reiknar enginn með að upp-
lifa svona. Í veikindum sínum þurfti
Gísli mikla hjálp, en hann vann fram
á síðasta dag með aðstoð,“ segir hún
um manninn sem hún kynntist ung
og missti aðeins 41 árs gömul. Gísli
var tveimur árum eldri, starfaði sem
lektor í sagnfræði við Háskóla Ís-
lands og sinnti sagnfræðinni fram
á síðasta dag.
„Það er langt um liðið en auðvi-
tað hefur þessi reynsla haft áhrif á
okkur,“ segir Berglind.
18 viðtal Helgin 8.-10. júní 2012