Læknablaðið - 01.12.1922, Blaðsíða 13

______LÆKNABLAÐIÐ______________ 187
Lœknafjelag Reykjavíkur.
Fundur var haldinn í L. R. mánud. 11. des., kl. 8J/2 sí'öd., á venjuleg-
um stað.
I. Docent Stefán Jónsson sýndi patholog. præparöt:
1 præp. af spondylitis með perforation inn í canalis vertebralis, er valdiö
batöi slappri lömun á extremitates inferiores og truncus, neöan viö
skémdina.
1 præp. af osteosarcoma neðst í femur,
3 præp. cordis. 1 stenosis art.pulmonal. (inflammatorisk), úr 26 ára stúlku
er haft hafði morb. coeruleus, 1 úr ungbarni meö sameiginl. truncus aortæ
ög art. pulmonal, og 1 úr útlending meö pokamyndaö aneurysma aortæ,
er haföi perforeraö og aortitis syphilitica.
Umræður:
G. C. mintist á differentialdiagnosis á osteosarcoma og ostitis fibrosa,
er væri mjög erfið, bæöi klin. og meö röntgen, og óskaöi eftir skoöun
skurölæknanna á því máli, en metastases í lungum gætu auðvitað stundum
sannað, aö uin sarcom væri aö ræöa, er jiaö sæist i röntgen. Mintist
bann einnig á slappar lamanir í sambandi við ofangreint præp. St. Jóns-
sonar, er virtist fara í bága viö allar physiologiskar skýringar á löm-
unum.
J. Hj. Sig., St. J. og M. E. mintust fleiri sjúkl. meö slappar lamanir
við extradural abscess eða þrýsting. J. Hj. S. kvaðst hafa séð að eins
einn lækni (Sahli) minnast á, að slíkar lamanir gætu átt sér staö
viö mjög útbreiddar extradural breytingar í canal. vertebral. — M. E.
uleit, aö meiri bjálkamvndanir sæust á röntgenmynd viö ost. fibr., en
viö sarcoma.
G. Th. var sömu skoðunar, en auk ]>ess sæust oft cystumyndanir viö
ost. tibr., hún væri oft finnanleg í fleiri beinum og röntgenskugginn væri
ekki eins greinilega takmarkaður viö hana eins og sarcoma.
II. Geðveikralæknir Þórður Sveinsson flutti þá erindi um geðveiki
balaði hann fyrst um kvellisýki á geðveiku fólki. Aldrei hafði hann
seð sjúkl. á Kleppi fá t. d. ang. catarrhalis og undantekning væri það,
cf þeir sjúkl. fengju farsóttir, bronchitis o. s. frv. Nokkrum sjúkl., sem
komiö hefðu berklaveikir á spítalann, og þaö mikiö veikir, hefði batnaö
berklaveikin ótrúlega fljótt; en batnaði geðveikin, mögnuðust berklarnir
aftur. Dauðastríð geðveikra manna væri áberandi lítið, eigi að eins væri
sJaif dauðastundin auöveld, heldur væri og allur aðdragandinn aö mors
oitast svo íljótur og auöveldur og sagöi hann frá ýmsum dæmum þess;
óðru máli væri stundum að gegna, ef þeir yrðu andlega frískir fyrir and-
látið. Aleit hann, að þessir sjúkl. dæju oft úr þarmtruflunum.
— Fyrirlesarinn áleit því, að kvellisjúkdómarnir stæöu í nánu sam-
bandi við sálarlífið, vitundarlífiö eða undirvitundina.
— Flann mintist því næst á meðferð geöveikinnar, á tildrög vatnslækn-
>nga sinna og líkurnar fyrir því, aö batinn væri vatnslækningunni aö