Læknablaðið - 01.04.1940, Blaðsíða 18

6o
LÆKNABLAÐIÐ
viÖ lilettina, en áreiÖanlega aldrei
lengi í senn. Þetta hefir ekki verið
athugað nákvæmlega, og ekki held-
ur hvort nokkur munur hefir veri'Ö
á blæðingunum eftir árstíðum,
vegna þess, að þetta hefir aldrei
valdið neinum teljandi óþægindum.
nema stöku sinnum lítilsháttar
eymslum i einstaka bletti, og er líka
fyrir löngu komið svo í vana, að
ekki hefir þótt tiltökumál. Konan
hefir haft hypochlorhydria ventri-
culi áratugum saman, og notað að
kalla stöðugt saltsýrublöndu með
aðalmáltíðinni dag hvern. Frá barn-
æsku hefir hún átt vanda fyrir
„gigt“, aðallega í axlaliðum og
herða- og handleggjavöðvum, stund-
um meira h. m„ stundum v. m.
Hafa axlarliðir stundum bólgnað,
en aldrei þó mikið, síðan hún var
á 16. ári, en þá hafði hún verið
frá verki í margar vikur, vegna
hólgu í axlarlið. Annars hefir hún
unnið, þrátt fyrir gigtina, enda ein-
att verst á nóttunni og morgnana,
verið misjafnlega illa haldin, en
varla komið sá dagur fyrir, að hún
hefði ekki a. m. k. einhverja að-
kenningu af gigtarþrautum. Vetur-
inn 1935—36 voru þrautirnar með
versta móti í hægri framhandlegg
og upphandlegg, minkuðu nokkuð
upp úr áramótunum, en settust þá
að fyrir alvöru um axlarliðinn og
i musc. cucullaris og lögðu þaðan
upp í hlustina og höfuðið sama meg-
in; talsvert mikil tregða á öllum
hreyfingum í axlarlið og tilkenning
við þær. Ýms salicyl-lyf, áburðir,
heitir baxtrar o. fl. var reynt, alt
með lélegum árangri. 25. febr. 1936
byrjaði hún að taka inn atophan, tók
af því 50 cg. 4um sinnum á dag
í 3 daga. Brá svo við, að hún
varð nærri eða alveg þrautalaus,
meðan hún notaði þetta lyf, en sótti
fljótlega aftur í sama horf og áð-
ur, eftir að hún hætti að taka það
inn. Fékk hún þá aftur sömu inn-
töku af atophan 7-9/3, og þar á
eftir 8 sinnum 3 daga atophan-um-
ferð með 7—26 daga millibili, síð-
ast 26.—28. júni. Fékk þá óþolandi
höfuðþrautir seinasta daginn, svo
að hún varð að fara í rúmið og
lá, stundum mjög illa haldin, fram
yfir 20. júli. Við þvagrannsókn var
hvoki eggjahvíta né sykur, en mjög
sterk AgNOs-reaktion benti á
veikindi í lifrinni, líklega atophan-
eitrun, þrátt fyrir hina varlegu
notkun1).
Eftir að hún komst á fætur, fór
að bera á gigtinni á ný, meira en
meðan hún lá, aldrei þó jafn-svæs-
inni og um veturinn, en álíka og
áður var, og gekk svo 2—3 árin
næstu. Snemma í des. i fyrra, varð
hún fyrir því slysi, að handleggs-
hrotna, og gekk seint að gróa. Til
þess að freista að flýta fyrir þvi,
var hún látin nota þorskalýsi og C-
vitamin. Voru það Ido-C-tölur, sem
hún notaði og tók 2 á dag, eða 50
mg. C-v. (1000 I.E.) fyrstu 10 dag-
ana, og úr því I tölu á dag. Svo
hrá við, að eftir viku voru allir
blæðingablettir horfnir, og engir ný-
ir komu meðan hún notaði C-töl-
urnar, sem var um það hil í mán-
uð, en svo sem l/ mánuði eftir
að hún hætti því, fóru blettir að
koma á ný; fór hún þá aftur að
nota C-v„ og var það eins og við
manninn mælt, að blettirnir hurfu
fljótlega og engir nýir komu, en
fóru að koma á ný 1—3 vikum eft-
ir að hún hætti við C-v. Og svona
hefir það gengið hvað eftir annað,
því að síðan hefir hún altaf öðru
hverju notað Ido-C-tölur eða ascor-
x) Seinna kom mér til hugar,
að þetta einstaklega litla atophan-
])ol hefði stafað af C-vitaminskorti
í lifrinni.