Læknablaðið - 30.12.1943, Qupperneq 37

LÆKNABLAÐIÐ
127
sveif annar andi yíir vötnum allra
flokka, sem annars konta sér aldr-
ei saman um neitt, enda starfaö í
þeim anda einum: að viíja ,,ekki
standa í vegi fyrir, aö sem flestir
gætu hagnazt af setuliöinu/- eins
og svo hnittilega hefur veriö mælt
f.yrir hönd einnar stofnunar bæj-
arins, og ég hef lítillega vikiö aö
á öðrum staö. Er hér nýr vitnis-
burður þess, að allt er á sömu vís-
indabók lært. Þegar um þaö er aö
tefla, hvort horfa eigi algerlega
aðgerðarlaust á þá siðferðilegu
upplausn, sem hlýtur aö leiöa af
viöskiptum viö erlent sétulið, er
hér dvelur í landi tugþúsundum
saman og skiptir um menn í sífellu,
og þar á meöal hvort stúlkubörn
borgaranna skuli með öllu látin ó-
varin gegn ásælni ábyrgöarlítilla
setuliösmanna, þá hefur trúnaöar-
læknir bæjarins ekkert til mál-
anna aö leggja annað en fræöilegar
vangaveltur og glamuryrði upp úr
oröabókum og lexíkónum, þar sem
fjallaö er um allt annaö ástand en
hér rikir, enda á þaö sér sennilega
livergi á byggöu bóli nokkurt for-
dæmi. Aöeins þaö — og síðan er
talaö um þessi þokkalegu viöskipti
með tilheyrandi barnfórnum ýmist
sem algerlega óviðráöanlegt nátt-
úrufyrirbrigöi eöa sem hverja aöra
lögverndaða atvinnugrein bæjar-
búa, er ,,viðurhlutamikiö“ sé „aö
torvelda“, enda henni fundiö gyll-
andi nafn sem óflekkaöast af ,,siö-
gæöishugmyndum þjóöarinnar".
og minnir á ráö Eiríks rauöa, er
hann vildi örva viöskipti við fyrir-
tæki sitt.nýlendustofnunina í Græn-
landi, „því at hann lét þat menn
mjök mundu fýsa þangat, ef landit
héti vel“. Og loks er læknastéttin
heiðruö meö því aö kalla þetta
„læknisafstöðu" til málsins og við-
hafðar drýldnar glósur um, „að
engum eigi aö haldast uppi ómót-
mælt að koma fram meö hæpnar
eöa rangar fullyrðingar í natni
heillar stéttar“.
7. Ég hef nú rakið grein Á. P.
nokkurn veginn lið fyrir liö og á
því aðeins ósvaraö, að honum var
algerlega óþarft aö hneigja þar
orö til, að ég gæíi því gaum, aö
tryggja þyrfti framíærslu barna
þeirra, er íslenzkar konur hafa alið
og munu enn ala setuliðinu. Ég
heí fyrir löngu vakiö athygli rík-
isstjórnarinnar á þessu airiði, og
er ekki mín sök, ef því verður ekki
-,imit. En hvernig er þaö um
Reykjavíkurkaupstað •— kemur
honum þessi hlið „atvinnugreinar-
innar“ ekkert við ?
Það dylst væntanlega engurn, aö
þessi orð mín eru stíluð sem gagn-
ryni á umræddri ritsmíö A. P. Nú
er þaö engan veginn sanngjörn
gagnrýni, að einungis sé getiö þess,
er aðfinnsluvert þykir, en hitt,
sem nokkurrar viðurkenningar er
vert, sé látið meö öllu liggja 1'
þagnargildi. Ég fer því nú aö lykt-
um vandlega yfir greinina í tor-
sótta eftirleit aö því, er ég kynni
aö geta viðurkennt, og sjá — ég
nem hvergi staðar nema viö þetta
heilræði: Meginatriðið, sem hver
læknir verður alltaf að hafa hug-
fast, er að segja aldrei eða rita
meira en staðið verður við.
Festum okkur þaö báðir vel í
minni og þó einkum sá okkar ræki-
lega. sem heilræöisins hefur meiri
þörf. 3% 1944.
Vilm. Jónsson.
Berklaveiki að réna í U. S. —
Ariö 1900 dóu 175 af 100.000 íbú-
um í U. S. Síðan hefir dánartalan
lækkað stöðugt og var aðeins 55
: 100.000 áriö 1040. (T.A.M.A.
%’42). G. H.