Læknablaðið - 01.04.1952, Side 24

128
LÆKNABLAÐIÐ
að að gera en að skera í ígerð-
ina.
Ég er þá vanur að þreifa með
fingri og finna hvar eymsli
eru mest, ásamt þéttri mótstöðu
eða fluctuation, og skera þar.
Bezt hefir mér reynzt að nota
heittan hníf og hafa skurðirn
svo langan að sárið gapi vei.
Er þá síður hætta á að sárið
lokist áður en graftarmyndun
hættir. Þó þarf að gæta að sár-
inu daglega, og víkka það út ef
það hefir lagzt saman. Ef ekki
kemur neinn gröftur út þegar
skorið er í bólguna, þykir mér
rétt að halda áfram með pen-
icillingjöf, en tæmist út gröft-
ur gerist þess yfirleitt ekki
þörf, því öll líðan sjúklings
hatnar nær samstundis og hiti
fellur oftast mjög fljótt.
Meðferð á tonsillitis ulccrosa
(Plaut-Vincenti).
Sárin eru hreinsuð vel, því
þau eru venjulega full af graft-
arslefju og dauðum vefi. Siðan
er horið i þau eitthvert sótt-
lireinsandi lyf. Sumir nota sol..
jodi spir., eða sol. zinc. chior.
50%, aðrir nugga sárin með
koparsulfat-stöngli og enn aðr-
ir bera í þau salvarsan. Ég hefi
prófað þetta allt og ýmislegt
fleira, en hefi staðnæmzt við
joð-penslinguna, sem mér
finnst duga vel.
Þessi meðferð er endurtekin
daglega, en auk þess er rétt að
gefa antineuralgica og skol-
vatn. Venjulega batnar þessi
kvilli á fáum dögum.
Tonsillitis chronica.
Tonsillitis chronica (t. chr.)
er kliniskt hugtak. Ýmsir hafa
revnt að finna sjúklegar breyt-
ingar við vefjarannsóknir eða
framkvæmt sýklarannsóknir á
miklum fjölda hálskirtla úr
sjúklingum með þessa sjúk-
dómsgreiningu, án þess að
fundizt hafi noklcrar sérkenni-
legar vefjabreytingar eða sýkl-
ar, sem einkennandi væru fyr-
ir þennan sjúkdóm eða „á-
stand“. Við vefjarannsóknir á
tonsillum úr fólki, sem hefur
haft tíðar og slæmar hálsbólg-
ur finnast að vísu oft breyting-
ar, sem vefjafræðingar nefna
t. chr., en algengt er, að litlar
eða engar sjúklegar hreytingar
sé þar að finna.
Rannsókn á sjúklingnum
sjálfum gefur yfirleitt litlar
eða engar uppíýsingar um,
hvort hann hefir þennan sjúk-
dóm eða ekki. Það hefir t. d.
litla þýðingu fyrir sjúkdóms-
greininguna hvort hálskirtl-
arnir eru stórir eða smáir.
Mjög oft eru þeir smáir í fólki,
sem fær slæmar liálsliólgur með
stuttu millibili. „Þvi sekari sem
hálskirtlarnir eru, því frem-
ur reyna þeir að fela sig“, er
haft eftir merkum lækni.
Sumir telja að um t. chr. sé
að ræða, ef hægt er að sjúga
eða þrýsta „detritustöppum“ og