Læknablaðið - 01.09.1960, Qupperneq 61

LÆKNABLAÐIÐ
129
TAFLA I
Scl. a. coronar. Inf. myoc.
á 9 sequele. $ 9
1947 .. . 1 1 1 0
1948 . . . 3 0 2 0
1949 .. . 4 1 2 0
1950 .. . 1 4 1 0
1951 .. . 7 1 3 0
1952 . . 7 2 4 1
1953 .. . 9 2 5 0
1954 . . . 8 5 ? ?
1955 . . 11 4 7 0
1956 . . . 3 1 ? ?
1957 . . 12 9 4 2
1958 . . 17 9 9 3
1959 . . 8 1 3 0
Samt. . 91 40 41 6
131 47
Karlar 2,3 : konum 1.
Meðalaldur karla: 60,3 ár.
— kvenna 63,1 —
Segavarnir veittar sjúklingum
með yfirvofandi kransæðastíf lu:
Karlar 10
Konur 2
Athyglisvert er, að röskur
þriðjungur þessara sjúklinga
hefur þegar við komu á spítal-
ann ótvíræð einkenni um
fyrri infarkta. Langflestir sjúkl-
inganna hafa komið á spítai-
ann liin síðustu ár.
Segavarnir voru aðeins veitt-
ar 12 þessara sjúklinga, m. a.
vegna tæknilegra erfiðleika. All-
ir höfðu þeir einkenni um vfir-
vofandi kransæðastiflu, þ. e. ört-
vaxandi hjartakveisu, verki af
litlu eða alls engu jTtra tilefni
og/eða sjúklegt áreynslu-hjarta-
rit. Hjá aðeins einum þessara
sjúklinga iiafa til þessa komið
í Ijós greinileg infarkteinkenni,
en hann varð lítið veikur og
batnaði fljótt.
Augljóst er, að liér mætti
vinna mikilsvert björgunarstarf,
ef aðstæður levfðu, og ætti að
vera unnt að hjarga með þvi
mörgum dýrmætum mannslíf-
um. Eins og fyrr segir, létusl
867 manns af völdum kransæða-
sjúkdóma á árunum 1951—
1955. Lækkun dánartölu um
helming myndi því jafngilda 80
—90 mannslífum á ári hverju.
Revnsla okkar á Landspítal-
anum af segavörnum við hráða
hjartainfarkta nær vfir tímabil-
ið frá 1/9 1956 til 1/2 1960, þ. e.
tæp 3 V2 ár. Allir sjúklingar á
þessu tímabili, sem taldir liafa
verið með bráða hjartainfarkta,
hafa hlotið sömu meðferð frá
þeirri stundu, að sjúkdómur
þeirra var greindur. Allir liafa
sjúklingarnir í upphafi fengið
heparin í æð, á 6 klst. fresti,
venjulega 100 mg hverju sinni,
eða minna, þegar storknunar-
tími hlóðs hefur sagt til um.
Dicumarol hafa allirfengið, þeg-
ar eftir að prokonvertin-pro-
thrombin-tími hafði verið
ákveðinn (Owrens-aðferð). He-
paringjöf hefur verið haldið