Læknablaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 58

32
LÆKNABLAÐIÐ
með liltölulega sluttum fyrir-
vara.
Þá minntist Hunter á athug-
anir, sem gerðar hefðu verið
til þess að koma á allsherjar-
slysatryggingu fyrir lækna, út-
gáfu á handhók fyrir aðildar-
félög samtakanna, upplýsinga-
þjönustu, skipti og miðlun á
vísindastyrkjum, úlvegun á
ráðunautum fyrir þróunar-
löndin o. f]., sem almennt gildi
hefur fyrir lækna. Hann skýrði
einnig frá fjárhagsáætlun og
starfsáætlun fyrir árið 1964.
Út af skýrslum þessum
spunnust nokkrar umræður
um liinn þrönga fjárhag, og
ræddi fulllrúi Svíþjóðar um
uppástungu frá Sviss um fækk-
un allsherjarþinga og jafnvel
nefndarfunda samtakanna,
þannig að almenn þing væru
ekki haldin nema annað hvert
ár. Brezki fulllrúinn tók undir
þessa tillögu, en flestir aðrir
mótmæltu henni og töldu, að
með þessu væri verið að draga
saman seglin, samtökin mvndu
missa tiltrú og þeim stöðugt
fækka, sem félagsgjöld
greiddu. Atkvæðagreiðslu um
fækkun á aðalfundum var
frestað, þar til síðar á þinginu,
en þá var tillagan fclld.
Dr. Felix Worre, formaður
félagsmálanefndar, sagði frá
störfum nefndarinnar og gerði
grein fyrir þeim gögnum, sem
nefndinni höfðu borizt frá að-
ildarfélögum. Gal haun þess,
að sum félögin hefðu sent
greinargóðar skýrslur um fé-
lagsmálastarfsemina og minnt-
ist þar á meðal á Finnland, ís-
land, Bretland, Frakkland og
nokkur fleiri, en einnig gat
hann nokkurra landa, sem eng-
ar fregnir liefðu borizt frá og
jafnvel elcki svarað hréfum.
Engar umræður urðu um
skýrslu þessa.
Næst tók til máls dr. A. Spi-
nelli, formaður hinnar læknis-
fræðilegu siðanefndar (Medi-
cal Ethics Commitee). Ræddi
hann einkum um afstöðu til
læknisfræðilegra tilrauna á
mönnum. Virtist vera allmikill
ágreiningur um þetta mál,
bæði innan nefndarinnar og
einnig hjá ýmsum aðildarfé-
lögum, eftir þeim upplýsing-
um, sem nefndin hafði fengið.
Var talið nauðsynlegt að und-
irbúa það nánar fyrir næsta
allsherj arþing i Helsinki 1964.
L. W. Larson skýrði frá
störfum menntunarnefndar
lækna. Var hér uni að ræða all-
rækilega skýrslu, sem nefndin
hafði tekið saman um mennt-
un læknakandídata, en þó að-
allega um menntun sérfræð-
inga og þær reglur, sem um
hana gilda i ýmsum löndum.
Danmörk var fyrst landa,
sem setli reglur um sérfræði-
viðurkenningu, og var það
1918. í allmörgum löndum
voru ])að fyrst læknafélögin og
læknadeildir háskólanna, sem