Læknablaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 61

LÆKNABLAÐIÐ
33
önnuðust og ákvörðuðu mát á
sérfræðiviðurkenningum. Á
seinni árum hefur þetta víðast
færzt í það horf, að hinir opin-
heru aðilar, einkum heilbrigð-
ismálaráðuneyti, sjái um veit-
ingar sérfræðileyfa eftir á-
kveðnum lögum og reglum. í
sumum löndum eru þessi leyfi
veitt af innanríkismálaráðu-
neyti, menntamálaráðuneyti
eða félagsmálaráðuneyti.
I nokkrum löndum liafa
engar lagareglur verið settar
um veitingu sérfræðileyfa, eins
og t. d. í Noregi, Niðurlöndum
og Sviss. Víðast eru það lækna-
deildir háskólanna i samvinnu
við læknasamtökin, sem á-
kvarða þær kröfur, sem gerð-
ar eru til sérfræðiviðurkenn-
ingar.
Sérfræðinámið er bæði fræði-
legt og verklegt. 1 sumum til-
vikum er krafizt prófa, og'
sækja læknar þá sérstök nám-
skeið til undirbúnings þeim.
Námstíminn er eitt til sjö ár,
en algengast eru þó fjögur til
fimm ár. Gerðar liöfðu verið
töflur um skiptingu lækna i
sérgreinar í ýmsum löndum,
og fylgja þrjár þeirra hér með.
Einnig hafði verið aflað upp-
lýsinga um það, live mikill
hluti lækna í hverju landi
hefði sérfræðiviðurkenningu
(sbr. töflu II). Mjög víða eru
40—50% af læknum sérfræð-
ingar. Eftir íslenzku upplýs-
ingunum voru 50% sérfræð-
ingar, en samkvæmt síðustu
skýrslu laudlæknis er þessi
tala um 65%. Hæstu hundraðs-
tölu sérfræðinga hafði Svíþjóð
eða 74%, en lægstu hundraðs-
tölu Evrópuríkjanna hafði ír-
land eða 16%.
Um menntun lækna, einkum
framhaldsmenntun almennra
praktíserandi lækna og sér-
fræðinga, urðu miklar umræð-
ur. Allir virtust sammála um,
að góð menntun væri veiga-
mesta undirstaða góðrar lækn-
isþjónustu. En nokkuð voru
skoðanir skiptar um fyrir-
komulag á framhaldsmenut-
un. Flestir töldu lestur tíma-
rita og hóka mikilvægasta þátt-
inn í framhaldsmenntuninnr;
einnig væru reglubundin nám-
skeið mjög gagnleg, þar sem
flutt væru erindi, útskýrð með
kvikmyndum og sjónvarpi, og
gætu námskeið þessi verið mis-
munandi löng, allt frá einni
kvöldstund til nokkurra vikna.
Mjög virðist til fyrirmyndar,
hvernig slíkum námskeiðum
er fyrirkomið í Þýzkalandi.
Þar eru námskeið skipulögð af
Der deutsche Senat fur ártz-
liche Fortbildung. Þau standa
tvær vikur og eru haldin fjór-
um sinnum á ári. Þar eru
haldnir fyrirlestrar, kvik-
myndasýningar og sýni-
kennsla. Einnig eru skipulagð-
ar rökræður í smærri hópum
um hin hagnýtustu og mikils-