Læknablaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 24

2
LÆKNABLAÐIÐ
uði sama ár, og á húð- og kvn-
sjúkdómadeild Ríkisspítalans
á tímabilinu ágúst til nóvember
1938. Á Eyrarsunds-spítala
(berldar, lungnasjúkdómar o.
fl.) frá ágúst 1937 til janúar
1938 og í april 1938. Á Börne-
hospitalet í Kaupmannahöfn
var hann í júlí 1938.
Augljóst er, að Björn var að
húa sig undir störf héraðs-
læknis eða almenn læknisstörf
með þessu fjölbreytta fram-
haldsnámi. Að spítalavistnm
til var þetta líkt undirbúningi
danskra emhættislækna á
þeim tíma. Mér og öðrum vin-
um Björns, sem þá dvöldust í
Kaupmannahöfn, var vei
kunnugt um, að hann stundaði
nám sitt af kostgæfni og ekki
sem áhorfandi, heldur með
fullri þátttöku sem ráðinn
staðgengill á hlulaðeigandi
deildum.
Hinn 3. apríl 1939 var Björn
skipaður héraðslæknir í Mið-
fjarðarhéraði frá 15. s. m. að
telja, og þjónaði hann því, þar
til hann fékk lausn frá emh-
ætti í janúar 1945. Frá þeim
tíma var hann starfandi lækn-
ir í Keflavík.
Héraðslæknirinn á Hvannns-
tanga var þá sem endranær
mjög önnnm kafinn, og Björn
gegndi héraðinu af dugnaði og
myndarbrag, að mörgu leyti
langt umfram það, sem með
sanngirni verður krafizt af
héraðslæknum, enda minnast
Iiéraðsbúar Iians með þakk-
látum huga. Páll Kolka hefur
lýst, hversu ágæt samvinna og
vinátta tókst með þeim ná-
grannalæknunum. Slíkt sam-
starf verður ætíð sjúklingum
beggja til góðs.
Það var lán fyrir íhúa Suð-
urnesja, fjölmenna, en fálið-
aða af læknum, að fá í bvggð-
arlagið jafn harðduglegan
mann og Björn var, enda hlóð-
ust þar á hann mikil læknis-
störf.
Ekki fullnægði það Birni,
þótt yfrið nóg væri að starfa.
Hann siglir til nýs framhalds-
náms og dvelst um ársskeið á
lyflæknisdeild Royal Infirma-
ry í Edinborg 1951—1952 og er
aðstoðarlæknir við lyflæknis-
deild Landspítalans sumarið
1952. Siðan fær hann sérfræð-
ingsviðurkenningu í lyflækn-
ingum 1952. Árið 1959 er hann
enn i þrjá mánuði á „Post-
graduate Course“ við Royal
Infirmary í Edinborg.
Björn var fríður maður sýn-
um, dökkur á hár og Ijós á húð,
vel meðalmaður á hæð, stælt-
ur og kvikur í hreyfingum.
Iþróttir stundaði hann í æsku
og var árum saman í úrvals-
kappliði Vals í knattspvrnu;
fylginn sér til leika, en drengi-
legur. Skapfesta lians og fylgni
kom síðar fram í starfsatorku.
Lítið sinnti hann almennum
málum, en hafði þó fastmótað-
ar skoðanir og kunni vel að