Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.02.1967, Blaðsíða 41

Læknablaðið - 01.02.1967, Blaðsíða 41
LÆKNABLAÐIÐ 11 arnir verið sérfræðingar. Sérfræðingar og ósérlærðir læknar hafa starfað þar ,sem aðstoðarlæknar þeirra. Nefndin álítur, að þeir, sem reka spítalana, ríki, bær eða einka-l aðilar, verði að ákveða í samráði við læknasamtökin, hvers konan þjónustu hverjum spítala er ætlað að veita, og reynt verði að sam ! ræma þessa þjónustu í framtíðinni. Nefndin mun síðar í þessari greinargerð veita nokkra lýsingu á hverjum spítala um sig til glöggvunar á ástandinu, ein.s og það er núna. f nefndinni var enginn ágreiningur um, að íslenzkir spítalar,-' væru fyrir neðan meðallag um aðbúnað, starfsaðstöðu og aðgang að I sérfræðikunnáttu. Nefndin aflaði sér þeirra lágmarkskrafna, sem eru skilyrði þess, að amerískir spítalar hljóti viðurkenningu — „Standards for Hospital Accreditation“ —, ,sem settar eru af Joint Commission on Accreditation of Hospitals; en nefndin er skipuð fulltrúum American Medical As- sociation, American College of Surgeons, American College of Physi- cians og American Hospital Association. Nefndin hefur ekki getað aflað sér sambærilegra upplýsinga frá neinu öðru landi. Á mati sínu og tillögum hefur nefndin byggt veru- lega á þessum „Minimal Standard11. Eru þessar lágmarkskröfur settar fram til tryggingar því, að sjúklingurinn fái beztu læknisþjónustu. Gilda þær jafnt fyrir opinbera spítala sem einkaspítala, og skiptir engu, hvort spítalinn er stór eða lítill. Gerðar eru kröfur til þess, að spítalinn geti annazt þá þjónustu, sem hann hefur tekið að sér. Spítalar eru .stofnanir fyrir sjúka, en þeir ná ekki tilgangi sínum án lækna. Segja má, að spítalinn sé ekki annað en hluti af þeim búnaði, sem læknirinn hefur til þess að lækna sjúklinginn. Enginn grundvallarmunur er á spítalalækni og hverjum öðrum lækni. Annar hefur aðstöðu, sem hinn hefur ekki. Sú þjónusta, sem hver spítali tekur að sér að veita, getur farið eftir mörgu. Þannig getur t. d. læknis- þjónusta á litlu héraðssjúkrahúsi verið gjörólík því, sem gerist á stórum borgarspitala. Þess vegna verður að miða kröfur til spítala við að- stæður á hverjum stað. Mat á spítala hlýtur fyrst og fremst að byggjast á læknaliði hans. Þar sem markmiðið er hverju sinni að leysa vandamál sjúklingsins (sjúkdómsgreina hann og lækna), eru möguleikarnir til þess þeim mun betri sem spitalinn á völ á fleiri góðum sérfræðingum í sem allra flestum greinum. Þarna er um grundvallarbreytingu að ræða frá því, sem var fyrir um 40—50 árum, þegar góður læknir vissi nokkurn veginn allt það, sem vitað var í læknisfræði. Læknisfræði nútímans er orðin víðtæk og háþróuð vísindagrein, sem enginn einstaklingur getur fengið fulla yfirsýn yfir. Því er undir- ! staða góðrar læknisfræði í dag samvinna (team-work) fleiri eða I færri lækna, sem hafa aflað sér sérþekkingar á afmörkuðum sviðum hennar. Engilsaxneskir læknar hafa í langan tíma vitað þetta öðrum betur og breytt í .samræmi við það. í Þýzkalandi og á Norðurlöndum hefur slík samvinna aftur á móti mætt litlum skilningi allt fram á síðustu ár. íslenzkir yfirlæknar hafa í þessu tilliti yfirleitt dregið dám af starfsbræðrum sínum á Norðurlöndum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.