Læknablaðið - 01.02.1967, Qupperneq 53

LÆKNABLAÐIÐ
23
in, að læknaráð sjúkrahúss fjalli einnig um sum málefni, sem margir
læknar séu ekki atkvæðisbærir um, undireins og þeir hefja störf á
sj úkrahúsum.
Læknaráð hvers sjúkrahúss verður því að setja nánari reglur um
aðild aðstoðarlækna að ráðinu og atkvæðisrétt í því og taka þá tillit
til starfstíma læknisins og framtíðartengsla hans við sjúkrahúsið.
Nefndin leggur til, að meginreglan verði sú, að allir læknar taki
sæti í læknaráðinu, þegar þeir hafa verið ráðnir, en fái ekki atkvæðis-
rétt, fyrr en þeir hafa verið starfandi eitt ár á sjúkrahúsinu.
VII. HEIMILISLÆKNIRINN OG SJÚKRAHÚSIN
Samband heimilislækna við sjúkrahúsin hefur verið mjög lítið á
undanförnum árum. Það er skoðun nefndarinnar, að á þes,su þurfi að
verða breyting, enda er ekki ólíklegt, að þar sé að finna eina af
ástæðunum fyrir því, að læknar fást trauðla til heimilislæknisstarfa.
Þess vegna leggur nefndin til, að heimilislæknum sé gert mögulegt að
starfa á sjúkrahúsum. Þeir eiga að sjálfsögðu að hafa réttindi til að
koma á sjúkrahús og fylgjast með sjúklingum þeim, sem þeir leggja
inn, og taka þátt í læknisstarfi í sambandi við þá, eftir því sem tími
og áhugi þeirra leyfir.
Launaðar sjúkrahússtöður um styttri tíma eða hluta úr vinnudegi
þurfa að standa þeim til boða.
VIII. ÍSLENZK SJÚKRAHÚS
Þeim má skipta í opinber sjúkrahús og einkasjúkrahús. Opin-
beru sjúkrahúsin eru ríkisspítalarnir og Borgarspítalinn. Þar hefur
lokaskipan verið hið margumtalaða píramíðakerfi, sem áður hefur
verið lýst og minnir á metorðastig í her. Yfirlæknirinn telur sig
bera ábyrgð á allri læknishjálp á sinni deild. Þar er ruglað saman
stjórnunarlegri og læknisfræðilegri ábyrgð.
A. Landspítalinn: Hann tók til starfa árið 1930 í þrem deildum,
handlækninga-, lyflækninga og röntgendeild, og hefur frá upphafi verið
aðalkennsluspítali læknadeildar Háskóla íslands.
Að danskri fyrirmynd voru yfirlæknar fastráðnir, opinberir starfs-
menn, og önnuðust þeir jöfnum höndum lækningar, kennslu og stjórn-
sýslu. Þeim til aðstoðar voru ráðnir nokkrir aðstoðarlæknar og kandí-
datar til takmarkaðs tima, og var litið á þær stöður sem námsstöður,
þótt aldrei hafi verið skipulagt neitt framhaldsnám við Landspítalann
né neinu til kostað í þeim efnum.
Yfirlæknarnir voru einu sérfræðingar spítalans og öll læknisstörf
unnin á þeirra ábyrgð. Læknisfræðileg stjórn spítaians var einnig í
þeirra höndum, og þeir voru alls ráðandi hver á sinni deild.
Þróun læknisfræðinnar með fjölbreyttari verkefnum knúði á um
fjölgun sárfræðinga og hefur sú þróun orðið mjög ör á Landspítalanum
.síðasta áratuginn. Sérfræðingar hafa verið fastráðnir sem yfirlæknar,
aðstoðaryfirlæknar eða deildarlæknar og ráðnir til takmarkaðs tíma sem
aðstoðarlæknar. Sumir yfirlæknar fólu þessum starfsbræðrum sínum
alveg sjálfstæð læknisstörf og höfðu þá með í ráðum um læknisfræði-
lega stjórn og stefnu deildarinnar. Aðrir yfirlæknar álitu aftur á móti,