Læknablaðið - 01.02.1967, Side 87

LÆKNABLAÐIÐ
53
margir eiginleikar þeirra benda á náinn skyldleika við þær veirur,
sem valda hvítblæði í músum og hænsnum.
í ritum sínum fjallar höfundur um veirur, sem áður voru óþekkt-
ar og valda sjúkdómum, er til skamms tima voru lítt kunnir. Fyrir
þetta brautryðjendastarf á Halldór skilið miklar þakkir, ekki sízt
vegna þess, að verkið er unnið í einangrun og fásinni okkar lanas,
þar sem eigi er hlaupið til reyndari manna um ráð og leiðsögn.
Allar rannsóknir höfundar eru unnar af kostgæfni og' mikilli ná-
kvæmni og frágangur á niðurstöðum allur mjög til fyrirmyndar.
Þessar rannsóknir Halldórs munu alltaf verða taldar mikilsverð-
ur þáttur, ekki aðeins til aukins skilnings okkar á visnu og mæðiveiki,
heldur einnig á þeim hópi sjúkdóma, er nefndir hafa verið hæggengn-
smitsjúkdómar, en þeir draga nú sífellt að sér meiri athygli.
Það verður að teljast fagnaðarefni, að jafnágætt verk skuli hafa
verið unnið við eina af stofnunum Háskóla íslands. P. A. P.
„GLEÐILEGT NÝÁR"
Mdnar heztu óskir uni gotl og farsælt ár!
Ef jcg væri spurður að, hvað gott mjer dytti í hug nú um
áramótin, ])á væri það eitthvað í þá átt, að vjer, ísl. læknar,
gætum verið stórveldi í landinu.
Yfir 40 menntaðir menn, dreifðir um land allt, lausir við
öll dogma og kredduhöft, flokkur nieð nokkrum fjárráðum,
sem sífelt er á ferðalagi, sem kynnist landsmönnum og lífi
þeirra flestum mönnum hetur, menn, sem hafa háðar höndur
frjálsar, — vjer ættum að gela haft geysileg áhrif!
Jafnljóst og það er, að þetta er oss innanhandar, ef vjer ■
erum því vaxnir og viljum það, eins áreiðanlegt er það, að
allt slíkt næst því aðeins, að vjer sjeum ágætlega organiser-
aðir, störfum allir að því sama í senn, leggjumst allir á eitt.
Það, sem oss ríður mest á, nú sem stendur, er að rjetta
hver öðruni hróðurlega höndina, komast upp á það, að vinna
saman og fylgjast allir að málum.
Læknahlaðið er tilraun í þessa átt, lestrarfjelagið sömu-
leiðis. Að sumri ættum vjer að reyna að koma á læknafundi.
Margt mætti gjöra á þessu eina ári ef það væri notað!
(Guðmundur Hannesson: Læknablaðið, jan. 1902).