Læknablaðið - 01.10.1969, Qupperneq 81

LÆKNABLAÐIÐ
191
6. Liðir þeir, sem unnt er að næstum algjöra þeltöku,
eru: Metacarpoplialangeal (M. P.) liðir og hnéliðir. Á öðrum
liðum er síður árangurs að vænta, svo sem á proximal inter-
phalangeal (P. I. P.) liðum, vegna þess, hvei-su þröngir þeir
eru. Sama gegnir um úlnliði og olnhogaliði. Á olnhogalið er
algjör þeltaka óhugsandi, neina með þvi að taka hurtu
capitulum radii. Hún er því sjaldan gerð, fyrr en capitulum
radii er skemmt orðið og þess vegna orðinn ávinningur að
taka það í hurtu.
7. Sú staðrevnd, að árangur af þeltöku á M. P. liðum
má teljast góður, er mikilvæg af þeirri ástæðu, að einmitt
þeir liðir eru viðkvæmir fyrir langvinnri liðþelshólgu.
Brjóskeyðing og slaki á liðböndum verða þar fyrr en i öðrum
liðum og liðskekkja lætur þá ekki á sér standa. Er því mikill
ávinningur að því að geta tafið fyrir og — ef vel tekst til —
komið í veg fyrir þá bæklun.
Er þvi óhætt að mæla með þeltöku á M. P. liðum, ef
liðþelsbólga lætur ekki undan lyfjameðferð á um það bil
fjórum mánuðum. Hið sarna gildir um hnéliði. Kemísk
þeltaka i lmjáliðum með ozmium oxid ber oft árangur,
en bregðist bæði lyf jameðferð og kemísk þeltaka, er ástæðu-
laust að bíða með aðgerð.
8. Engin þörf er að bíða með þeltöku eftir því, að bólgan
hjaðni. Svæsin liðþelshólga hindrar ekki brottnám þels.
9. Cortisonmeðferð hindrar ekki aðgerðir á liðum. Skammtur-
inn er aðeins aukinn um stundarsakir.
10. Aðgerðir á liðagiktarsjúklingum liafa ekki i för með sér fleiri
fylgikvilla en hjá öðrum sjúklingum.
Þar sem þessuni þætti var ætlað að f jalla einungis um liðagikt
á byrjunarstigi og skurðlækningum, sem beita má á því stigi,
sleppi ég að minnast á þann fjölda aðgerða, sem til greina koma á
liðum, sem þegar eru orðnir bæklaðir.