Læknablaðið - 01.06.1970, Síða 33

LÆKNABLAÐIÐ
83
hafði einn annað sjáaldrið ljósstíft, annar bæði, og lifðu báðir af.
Það er því ekki skilyrðislaus dauðadómur, þó að sjáöldur svari
ekki ljósi, en þegar önnur einkenni alvarleg bætast við, eru lík-
urnar næstum engar fyrir því, að sá sjúklingur sé lífvænn. Æða-
mynd var tekin hjá þrettán af þessum sjúklingum. Hinir voru
flestir það illa á vegi staddir, að ekki var hætt á að hiða mynda-
töku, með því og', að einkenni um þrýsting öðrum megin í heilabúi
voru ótvíræð. Allir höfðu þessir sjúklingar innanbastsblæðingu,
en þrír þeirra auk þess blæðingu utanbasts.
Af þessum hópi dóu þrír af hverjum fimni (01%). Allir voru
þessir sjúklingar krufnir í Rannsóknastofu Háskólans í meina-
fræði, og' hjá öllum fannst mar á heilavef, oftast neðan á lobus
frontalis og/eða lobus temporalis og smáblæðingar í miðheila
og/eða pons.
Þrettán sinnum var gert að lieilasári (laceratio), (VII. lafla).
Karlar VII. TAFLA Laceratio 11
Konur 2
Aldur Min 7 ár
Max 71 —
Meðal 36.5 —
Tími frá slysi Min 2 klst.
Max 10 daga
Meðal 2 —
Orsakir Vinnuslys 7
Umferðarslys 2
Bylta 1
Skíðabylta 1
Mykjugaffall 1
Flugeldur 1
I tvö skipti þurfti að fjarlægja allan lohus frontalis. I annað skipt-
ið liafði vélarsveif hrotið ennisheinið allt öðrum megin og aftur
í hvirfilbein (2. mynd), og höfðu beinflísar gengið niður á augn-